مروری پرندگان ایران و جهان
آبچلیک
آبچلیک تک زی
صداي آبچليك تك زي را از لينك زير دانلود كنيد .
http://www.uploadsara.com/output/?1224524204abchilaketakzi.mp3
پرندگانی هستند آبچر با پاهای نسبتا بلند یا خیلی بلند ، بالهای دراز که معمولا نوک‌تیز و زاویه‌دار است و منقار دراز و باریک که ممکن است راست یا خمیده باشد . پر و بال آنها اغلب در تابستان و زمستان متفاوت است نوار بالی و طرح دمگاه و دم در تشخیص آنها اهمیت زیادی دارد. بیشتر آنها مهاجرند و تابستان‌ها را در سواحل جنوب منطقه زادوولد خود می گذرانند.
نسبتا اجتماعی هستند و بعضی از آنها گله‌های بزرگ تشکیل می دهند . نر و ماده آنها همشکل است.
معمولا روی زمین آشیانه می‌سازند . جوجه آنها پوشیده از کرک‌پر است و بعد از خروج از تخم قادر به فعالیت می باشد . غذایشان شامل مواد مختلف حیوانی و بعضی مواد گیاهی است .
آبچلیک تک زی
درشت‌تر و چاق‌تر از آبچلیک خالدار و آبچلیک آوازخوان است ، در پرواز به آسانی به وسیله سیاهی زیر بالها ( که در آبچلیک خالدار سفید مایل به نخودی است ) ، سطح پشتی تقریبا سیاه که تضاد شدیدی با سفیدی درخشان دمگاه ، قسمت عمده دم و سطح شکمی دارد ، تشخیص داده می شود . گردن و سینه‌اش دارای رگه‌رگه قهوه‌ای مایل به خاکستری است ، بخصوص در طرفین ، خط بالی ندارد ، و دمش در انتها دارای راهراه عرضی سیاه می باشد .
iranbirds
آبچلیک تک زی
صداي آبچليك تك زي را از لينك زير دانلود كنيد .
http://www.uploadsara.com/output/?1224524204abchilaketakzi.mp3
پرندگانی هستند آبچر با پاهای نسبتا بلند یا خیلی بلند ، بالهای دراز که معمولا نوک‌تیز و زاویه‌دار است و منقار دراز و باریک که ممکن است راست یا خمیده باشد . پر و بال آنها اغلب در تابستان و زمستان متفاوت است نوار بالی و طرح دمگاه و دم در تشخیص آنها اهمیت زیادی دارد. بیشتر آنها مهاجرند و تابستان‌ها را در سواحل جنوب منطقه زادوولد خود می گذرانند.
نسبتا اجتماعی هستند و بعضی از آنها گله‌های بزرگ تشکیل می دهند . نر و ماده آنها همشکل است.
معمولا روی زمین آشیانه می‌سازند . جوجه آنها پوشیده از کرک‌پر است و بعد از خروج از تخم قادر به فعالیت می باشد . غذایشان شامل مواد مختلف حیوانی و بعضی مواد گیاهی است .
آبچلیک تک زی
درشت‌تر و چاق‌تر از آبچلیک خالدار و آبچلیک آوازخوان است ، در پرواز به آسانی به وسیله سیاهی زیر بالها ( که در آبچلیک خالدار سفید مایل به نخودی است ) ، سطح پشتی تقریبا سیاه که تضاد شدیدی با سفیدی درخشان دمگاه ، قسمت عمده دم و سطح شکمی دارد ، تشخیص داده می شود . گردن و سینه‌اش دارای رگه‌رگه قهوه‌ای مایل به خاکستری است ، بخصوص در طرفین ، خط بالی ندارد ، و دمش در انتها دارای راهراه عرضی سیاه می باشد .
iranbirds
اسکوا
پرندگانی دریایی با جثه ای بزرگ که شبیه شکاری ها هستند ، با پرو بال تیره رنگ و بالهای باریک و زاویه دار، در پرنده های بالغ شاهپرهای وسطی دم معمولا دراز است .
رنگ پروبال آنها اغلب متغیر و گمراه کننده است ولی در تمام اشکال سفیدی بن شاهپرهای بال به خوبی دیده می شود ، اغلب پرندگان دیگر را آنقدر دنبال می کنند تا طعمه ای را که در دهان دارند رها سازند ، معمولا روی سطح آب به استراحت می پردازند . نر و ماده آنها همشکل است ، روی زمین آشیانه می سازند .
اسکوای قطبی
نام انگلیسی : Arctic Skua
نام فرانسوی : Labbe Parasite
نام علمی (لاتین) : Stercorrarius Parasiticus
چطور پیدایش کنیم :
45 سانتیمتر با احتساب دو شاهپر بلند وسطی دم . از لحاظ اندازه و جثه کوچکتر از اسکوای دم پیچ است و به وسیله شاهپرهای میانی دمش که درازتر و در عین حال راست و نوک تیز است ، مشخص می شود ( در اسکوای دم پیچ این شاهپرها نوک پهن و تابدار است ) . منقار آن از منقار اسکوای دم پیچ باریکتر است ، شکل کمرنگ این پرنده روی سرش تقریبا سیاه است که با گونه ها و پس گردن سفید مایل به زردش تضاد خاصی دارد . سطح پشتی آن قهوه ای پر رنگ است ، سطح شکمی سفید و معمولا یک نوار سینه ای تیره رنگ دارد . اشکال حد واسط اسکوای قطبی ؛ در سطح شکمی قهوه ای کمرنگ بوده ، طرفین سر آنها نخودی مایل به سفید و اغلب متغیر است .
شکل پررنگ آن قهوه ای مایل به سیاه یکدست می باشد . در شکل کمرنگ پرنده نابالغ ، در سطح پشتی و شکمی پر از راه راه و لکه های نزدیک به هم است . اسکوای قطبی از لحاظ رفتار، انگل پرندگان دریایی دیگر است ، بدین ترتیب که آنها را آنقدر دنبال می کند تا طعمه ای را که گرفته اند رها سازند . پرواز عادی آن زیبا و مداوم است ، ولی در مواردی مانند شاهین ها پروازهایی بسیار سریع دارد . پرنده بالغ و بخصوص نابالغ ها لکه بزرگ و سفیدی روی بال دارند .
زیستگاه :
هم در وسط دریا و هم در نزدیک ساحل دیده می شوند
پراکندگی :
اسکوای قطبی از دسته پرندگانی است که زمستانها در سواحل جنوبی ایران نسبتا فراوان است .
به صورت مهاجر عبوری و به تعداد کم در دریای خزر دیده می شود !
اسکوای دم پیچ
نام انگلیسی : Pomariskua
نام فرانسوی : Labbe Pomarin
نام علمی (لاتین) : Stercorarius Pomarinus
چطور پیدایش کنیم :
50 سانتیمتر با احتساب دو شاهپر وسطی دم از اسکوای قطبی بزرگتر ، پرجثه تر و سینه اش برآمده تر است ، پرنده بالغ با پرهای بلند میانی دم که بلنده بوده در انتها تاب خورده است ، مشخص می شود ، ولی ممکن است گاهی این پرها شکسته و کوتاه شده باشد ، اسکوای دم پیچ به دو شکل کمرنگ و پررنگ دیده می شود ؛ شکل کمرنگ آن سر و صورت تقریبا سیاه ، گونه ها و طوق سفید مایل به زرد ، سطح شکمی سفید ، نوک بال ها و پهلوها با راه راه عرضی تیره رنگ و معمولا یک طوق سینه ای تیره دارد .شکل پر رنگ آن قهوه ای پر رنگ و نسبتا یکدست است .
هردو شکل اسکوای دم پیچ ؛ لکه های بزرگ تقریبا سفید در زیر و روی بال دارد ، پرنده نابالغ ، بطور یکدست لکه لکه قهوه ای پررنگ و نخودی است ، در سطح شکمی راه راه عرضی فراوان دارد و شاهپرهای وسطی دم آن بلند نیست . در طبیعت تشخیص آن از نابالغ اسکوای قطبی میسر نیست ، جز به کمک اندازه بزرگتر، جثه پرتر و بالهای پهن تر و گردتر .!
زیستگاه:
بیشتر دور از ساحل و در وسط دریا و گاهی در کنار ساحل نیز دیده می شوند
پراکندگی :
اسکوای دم پیچ پرنده ای است که زمستانها در نزدیکی سواحل جنوبی ایران ، نسبتا فراوان بوده است .
به صورت مهاجر عبوری از سواحل جنوب شرقی دریای خزر گزارش شده است . در حال حاضر و به‌طور کلی از پراکندگی این پرنده اطلاعات کامل و دقیقی در دست نیست .
iranbirds
پرندگانی دریایی با جثه ای بزرگ که شبیه شکاری ها هستند ، با پرو بال تیره رنگ و بالهای باریک و زاویه دار، در پرنده های بالغ شاهپرهای وسطی دم معمولا دراز است .
رنگ پروبال آنها اغلب متغیر و گمراه کننده است ولی در تمام اشکال سفیدی بن شاهپرهای بال به خوبی دیده می شود ، اغلب پرندگان دیگر را آنقدر دنبال می کنند تا طعمه ای را که در دهان دارند رها سازند ، معمولا روی سطح آب به استراحت می پردازند . نر و ماده آنها همشکل است ، روی زمین آشیانه می سازند .
اسکوای قطبی
نام انگلیسی : Arctic Skua
نام فرانسوی : Labbe Parasite
نام علمی (لاتین) : Stercorrarius Parasiticus
چطور پیدایش کنیم :
45 سانتیمتر با احتساب دو شاهپر بلند وسطی دم . از لحاظ اندازه و جثه کوچکتر از اسکوای دم پیچ است و به وسیله شاهپرهای میانی دمش که درازتر و در عین حال راست و نوک تیز است ، مشخص می شود ( در اسکوای دم پیچ این شاهپرها نوک پهن و تابدار است ) . منقار آن از منقار اسکوای دم پیچ باریکتر است ، شکل کمرنگ این پرنده روی سرش تقریبا سیاه است که با گونه ها و پس گردن سفید مایل به زردش تضاد خاصی دارد . سطح پشتی آن قهوه ای پر رنگ است ، سطح شکمی سفید و معمولا یک نوار سینه ای تیره رنگ دارد . اشکال حد واسط اسکوای قطبی ؛ در سطح شکمی قهوه ای کمرنگ بوده ، طرفین سر آنها نخودی مایل به سفید و اغلب متغیر است .
شکل پررنگ آن قهوه ای مایل به سیاه یکدست می باشد . در شکل کمرنگ پرنده نابالغ ، در سطح پشتی و شکمی پر از راه راه و لکه های نزدیک به هم است . اسکوای قطبی از لحاظ رفتار، انگل پرندگان دریایی دیگر است ، بدین ترتیب که آنها را آنقدر دنبال می کند تا طعمه ای را که گرفته اند رها سازند . پرواز عادی آن زیبا و مداوم است ، ولی در مواردی مانند شاهین ها پروازهایی بسیار سریع دارد . پرنده بالغ و بخصوص نابالغ ها لکه بزرگ و سفیدی روی بال دارند .
زیستگاه :
هم در وسط دریا و هم در نزدیک ساحل دیده می شوند
پراکندگی :
اسکوای قطبی از دسته پرندگانی است که زمستانها در سواحل جنوبی ایران نسبتا فراوان است .
به صورت مهاجر عبوری و به تعداد کم در دریای خزر دیده می شود !
اسکوای دم پیچ
نام انگلیسی : Pomariskua
نام فرانسوی : Labbe Pomarin
نام علمی (لاتین) : Stercorarius Pomarinus
چطور پیدایش کنیم :
50 سانتیمتر با احتساب دو شاهپر وسطی دم از اسکوای قطبی بزرگتر ، پرجثه تر و سینه اش برآمده تر است ، پرنده بالغ با پرهای بلند میانی دم که بلنده بوده در انتها تاب خورده است ، مشخص می شود ، ولی ممکن است گاهی این پرها شکسته و کوتاه شده باشد ، اسکوای دم پیچ به دو شکل کمرنگ و پررنگ دیده می شود ؛ شکل کمرنگ آن سر و صورت تقریبا سیاه ، گونه ها و طوق سفید مایل به زرد ، سطح شکمی سفید ، نوک بال ها و پهلوها با راه راه عرضی تیره رنگ و معمولا یک طوق سینه ای تیره دارد .شکل پر رنگ آن قهوه ای پر رنگ و نسبتا یکدست است .
هردو شکل اسکوای دم پیچ ؛ لکه های بزرگ تقریبا سفید در زیر و روی بال دارد ، پرنده نابالغ ، بطور یکدست لکه لکه قهوه ای پررنگ و نخودی است ، در سطح شکمی راه راه عرضی فراوان دارد و شاهپرهای وسطی دم آن بلند نیست . در طبیعت تشخیص آن از نابالغ اسکوای قطبی میسر نیست ، جز به کمک اندازه بزرگتر، جثه پرتر و بالهای پهن تر و گردتر .!
زیستگاه:
بیشتر دور از ساحل و در وسط دریا و گاهی در کنار ساحل نیز دیده می شوند
پراکندگی :
اسکوای دم پیچ پرنده ای است که زمستانها در نزدیکی سواحل جنوبی ایران ، نسبتا فراوان بوده است .
به صورت مهاجر عبوری از سواحل جنوب شرقی دریای خزر گزارش شده است . در حال حاضر و به‌طور کلی از پراکندگی این پرنده اطلاعات کامل و دقیقی در دست نیست .
iranbirds
از، عقاب و لاشخور
بزرگترین و نامتجانس‌ترین خانواده پرندگان شکاری روز می باشد ، اندازه آنها بسیار متفاوت است و منقاری نسبتا کوتاه و کاملا قلاب مانند دارند که نیم نوک بالایی بر خلاف شاهین‌ها دندانه ندارد.
گردنشان کوتاه است ، پاهای آنها قوی و دارای چنگال‌های کلفت و قلاب مانند می باشد . این پرندگان معمولا تک‌زی هستند ، نر و ماده آنها غالبا همشکل است ولی ماده‌ها بزرگترند. روی درختها ، صخره‌ها و یا زمین آشیانه می سازند ، غذای آنها شامل پستانداران ، پرندگان ، خزندگان ، دوزیستان ، ماهی‌ها ف نرم‌تنان ، بی‌مهرگان مختلف و لاشه حیوانات است.
این خانواده شامل کور کورها ، قوش‌ها ، سارگپه‌ها ، عقاب‌ها ، لاشخورها و سنقرها می باشد.
کور کورها - Kites
بالهای دراز و زاویه‌دار و دم دوشاخه دارند ، پرواز آنها سبک و توام با بالبازروی است.نر و ماده آنها همشکل می باشد و روی درختها آشیانه می سازند .پرندگان این گروه ( کورکورها ) گاهی از لاشه حیوانات نیز تغذیه می کنند
قوش ها- Hawks
از بقیه گروه‌های این خانواده کوچکترند ، با بالهای کوتاه ، گرد و دم دراز در پرواز سریع بین درختها در تعقیب شکار مهارت خاصی دارند، ماده‌ها خیلی بزرگتر از نرها هستند و روی درختها آشیانه می سازند .
سارگپه ها - Buzzards
گردن کوتاه ، بالهای بلند و دم نسبتا کوتاه دارند ، معمولا در حال بالباز اوج‌گیری و چرخش دیده می شوند.مانند عقاب های کوچک بنظر می رسند ولی سر و منقارشان بالنسبه کوچکتر است ، رنگ پرو بال آنها خیلی متغیر است و از لحاظ تشخیص ارزش محدودی دارد ( به جز نوارهای دم یا طرح زیر بال ) نر و ماده آنها همشکل است و روی درختها یا صخره‌ها اشیانه می سازند .
عقاب ها - Eagles
شکاری‌های بزرگ با بالهای دراز و پهن ، سر و منقار بزرگ ، دم پهن و پاهای پرداراغلب بالباز اوج می گیرند و پروازی باشکوه دارند . تغییرات پروبال انها تدریجی و کند است ، در نتیجه تشخیص نابالغ‌ها خیلی دشوار است ، نر و ماده آنها همشکل است ولی ماده‌ها اندکی از نرها بزرگترند .بعضی از عقاب‌ها فقط لاشه می خورند ، روی درختها یا صخره‌های مرتفع آشیانه می سازند .!
لاشخورها - Vultures
خیلی بزرگ و کند حرکت هستند با بالهای خیلی دراز و پهن ، دم کوتاه و سر بدون پر ( به جز هُما ) معمولا با بالهای باز اوج می گیرند و اغلب با عقاب‌ها اشتباه می شوند ولی سرشان کوچکتر است و طرح پرواز متفاوتی دارند ، نر و ماده آنها همشکل است . اغلب با هم دیده می شوند ، از لاشه حیوانات تغذیه می کنند ، روی درختها یا صخره‌های مرتفع آشیانه می سازند .!
سنقرها - Harriers
بدنی باریک ، بال های دراز و اندکی زاوه‌دار ، دم دراز و پاهای دراز دارند.منقارشان چندان ضخیم نیست ، معمولا در ارتفاع کم پرواز می کنند و در پرواز سر بالها را اندکی بالا نگهمیدارند ، نر و ماده آنها همشکل نیست و نرها معمولا از ماده‌ها کوچکترند ، سنقرها روی زمین و یا در نیزارها آشیانه می سازند .
iranbirds
بزرگترین و نامتجانس‌ترین خانواده پرندگان شکاری روز می باشد ، اندازه آنها بسیار متفاوت است و منقاری نسبتا کوتاه و کاملا قلاب مانند دارند که نیم نوک بالایی بر خلاف شاهین‌ها دندانه ندارد.
گردنشان کوتاه است ، پاهای آنها قوی و دارای چنگال‌های کلفت و قلاب مانند می باشد . این پرندگان معمولا تک‌زی هستند ، نر و ماده آنها غالبا همشکل است ولی ماده‌ها بزرگترند. روی درختها ، صخره‌ها و یا زمین آشیانه می سازند ، غذای آنها شامل پستانداران ، پرندگان ، خزندگان ، دوزیستان ، ماهی‌ها ف نرم‌تنان ، بی‌مهرگان مختلف و لاشه حیوانات است.
این خانواده شامل کور کورها ، قوش‌ها ، سارگپه‌ها ، عقاب‌ها ، لاشخورها و سنقرها می باشد.
کور کورها - Kites
بالهای دراز و زاویه‌دار و دم دوشاخه دارند ، پرواز آنها سبک و توام با بالبازروی است.نر و ماده آنها همشکل می باشد و روی درختها آشیانه می سازند .پرندگان این گروه ( کورکورها ) گاهی از لاشه حیوانات نیز تغذیه می کنند
قوش ها- Hawks
از بقیه گروه‌های این خانواده کوچکترند ، با بالهای کوتاه ، گرد و دم دراز در پرواز سریع بین درختها در تعقیب شکار مهارت خاصی دارند، ماده‌ها خیلی بزرگتر از نرها هستند و روی درختها آشیانه می سازند .
سارگپه ها - Buzzards
گردن کوتاه ، بالهای بلند و دم نسبتا کوتاه دارند ، معمولا در حال بالباز اوج‌گیری و چرخش دیده می شوند.مانند عقاب های کوچک بنظر می رسند ولی سر و منقارشان بالنسبه کوچکتر است ، رنگ پرو بال آنها خیلی متغیر است و از لحاظ تشخیص ارزش محدودی دارد ( به جز نوارهای دم یا طرح زیر بال ) نر و ماده آنها همشکل است و روی درختها یا صخره‌ها اشیانه می سازند .
عقاب ها - Eagles
شکاری‌های بزرگ با بالهای دراز و پهن ، سر و منقار بزرگ ، دم پهن و پاهای پرداراغلب بالباز اوج می گیرند و پروازی باشکوه دارند . تغییرات پروبال انها تدریجی و کند است ، در نتیجه تشخیص نابالغ‌ها خیلی دشوار است ، نر و ماده آنها همشکل است ولی ماده‌ها اندکی از نرها بزرگترند .بعضی از عقاب‌ها فقط لاشه می خورند ، روی درختها یا صخره‌های مرتفع آشیانه می سازند .!
لاشخورها - Vultures
خیلی بزرگ و کند حرکت هستند با بالهای خیلی دراز و پهن ، دم کوتاه و سر بدون پر ( به جز هُما ) معمولا با بالهای باز اوج می گیرند و اغلب با عقاب‌ها اشتباه می شوند ولی سرشان کوچکتر است و طرح پرواز متفاوتی دارند ، نر و ماده آنها همشکل است . اغلب با هم دیده می شوند ، از لاشه حیوانات تغذیه می کنند ، روی درختها یا صخره‌های مرتفع آشیانه می سازند .!
سنقرها - Harriers
بدنی باریک ، بال های دراز و اندکی زاوه‌دار ، دم دراز و پاهای دراز دارند.منقارشان چندان ضخیم نیست ، معمولا در ارتفاع کم پرواز می کنند و در پرواز سر بالها را اندکی بالا نگهمیدارند ، نر و ماده آنها همشکل نیست و نرها معمولا از ماده‌ها کوچکترند ، سنقرها روی زمین و یا در نیزارها آشیانه می سازند .
iranbirds
پیغوی کوچک
نام انگلیسی : Shikra
نام فرانسوی : Epervier shikra
نام لاتین : Accipiter badius
پیغوی کوچک
صداي پرنده را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224524513pighuyekuchak.mp3
چطور پیدایش کنیم:
پیغوی کوچک، یکی از کوچکترین پرنده های شکاری و از خانواده قوش ها است. نر و ماده آن شبیه به هم هستند اما جنس ماده بزرگتر است، اندازه جنس نر 29 سانتیمتر ، و ماده آن 33 سانتیمتر ؛ پرنده نر خیلی شبیه نر پیغو ، ولی کوچکتر و رنگ خاکستری سطح پشتی آن کمرنگ‌تر است. بالهای کوتاه و دمی بلند دارد. طرفین سر و گردنش خاکستری کمرنگ است و گاهی در ناحیه گردنش طوق مشخص و کمرنگی مشاهده می شود . چهار یا پنج نوار پهن قهوه‌ای رنگ دارد که این نوارها روی شاهپرهای وسطی دم امتداد پیدا نمی کند . چانه و گلویش سفید یا نخودی است و معمولا اثری از رنگ خاکستری دارد . سطح شکمی آن خرمایی رنگ است و روی‌هم‌رفته کمرنگ‌تر از سطح شکمی سایر پیغوها می باشد . پرنده ماده در سطح پشتی قهوه‌ای‌تر است و روی شاهپرهای وسطی دم آن اثری از راهراه عرضی مشاهده می شود . مانند سایر پرنده های شکاری شکار می کند، بطور غافلگیرانه از روی درختی که خود را روی آن پنهان کرده به سرعت به سمت طعمه حمله ور می شود.
زیستگاه :
جنگل‌های تنک و زمین های زراعتی با درخت‌های پراکنده را ترجیح می دهد و معمولا در جنگل‌های انبوه و یا مناطق باز و بیابانی دیده نمی شود . پیغوی کوچک روی درخت آشیانه می سازد . هر سال یک آشیانه جدید می سازد.
پیغوی کوچک
پیغوی کوچک صدای بسیار واضح و مشخصی دارد که می گوید : "پیغو... پیغو..."
پراکندگی :
به‌طور کلی پیغوی کوچک در گذشته نچندان دور و در فصل تابستان نسبتا فراوان بوده است . و اما در حال حاضر از پراکندگی چندانی برخوردار نیست ، پرنده‌ای است نادر ، اما هنوز هم تعداد قابل توجه‌ای از آنها را می توان در شمال شرقی تا شمال غربی ایران در حوالی سرخس و استان خراسان تا ناحیه خزری و یا آنکه در استان سیستان مشاهده کرد .!
نام فرانسوی : Epervier shikra
نام لاتین : Accipiter badius
پیغوی کوچک
صداي پرنده را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224524513pighuyekuchak.mp3
چطور پیدایش کنیم:
پیغوی کوچک، یکی از کوچکترین پرنده های شکاری و از خانواده قوش ها است. نر و ماده آن شبیه به هم هستند اما جنس ماده بزرگتر است، اندازه جنس نر 29 سانتیمتر ، و ماده آن 33 سانتیمتر ؛ پرنده نر خیلی شبیه نر پیغو ، ولی کوچکتر و رنگ خاکستری سطح پشتی آن کمرنگ‌تر است. بالهای کوتاه و دمی بلند دارد. طرفین سر و گردنش خاکستری کمرنگ است و گاهی در ناحیه گردنش طوق مشخص و کمرنگی مشاهده می شود . چهار یا پنج نوار پهن قهوه‌ای رنگ دارد که این نوارها روی شاهپرهای وسطی دم امتداد پیدا نمی کند . چانه و گلویش سفید یا نخودی است و معمولا اثری از رنگ خاکستری دارد . سطح شکمی آن خرمایی رنگ است و روی‌هم‌رفته کمرنگ‌تر از سطح شکمی سایر پیغوها می باشد . پرنده ماده در سطح پشتی قهوه‌ای‌تر است و روی شاهپرهای وسطی دم آن اثری از راهراه عرضی مشاهده می شود . مانند سایر پرنده های شکاری شکار می کند، بطور غافلگیرانه از روی درختی که خود را روی آن پنهان کرده به سرعت به سمت طعمه حمله ور می شود.
زیستگاه :
جنگل‌های تنک و زمین های زراعتی با درخت‌های پراکنده را ترجیح می دهد و معمولا در جنگل‌های انبوه و یا مناطق باز و بیابانی دیده نمی شود . پیغوی کوچک روی درخت آشیانه می سازد . هر سال یک آشیانه جدید می سازد.
پیغوی کوچک
پیغوی کوچک صدای بسیار واضح و مشخصی دارد که می گوید : "پیغو... پیغو..."
پراکندگی :
به‌طور کلی پیغوی کوچک در گذشته نچندان دور و در فصل تابستان نسبتا فراوان بوده است . و اما در حال حاضر از پراکندگی چندانی برخوردار نیست ، پرنده‌ای است نادر ، اما هنوز هم تعداد قابل توجه‌ای از آنها را می توان در شمال شرقی تا شمال غربی ایران در حوالی سرخس و استان خراسان تا ناحیه خزری و یا آنکه در استان سیستان مشاهده کرد .!
بلبل خرما
نام انگلیسی : White-eared Bulbul
نام فرانسوی : Bulbul a oreillons blancs
نام لاتین : Pyclonotus Leucotis
چطور پیدایش کنیم:
قدری از بلبل بزرگتر است و اندازه آن از نوک تا سر دم به 18تا ۸ سانتیمتر می رسد. نر و ماده همشکل . از سر و گلوی سیاه با لکه بزرگ سفید در ناحیه گونه ، سطح پشتی قهوه‌ای روشن ، سطح شکمی خاکستری چرک ، پوشپرهای زیر دمی زرد نارنجی و دم سیاه با نوک سفید . روی سر اثری از کاکل دارد ، پرنده ای است آشنا و پر سروصدا ، معمولا جفت جفت و یا به صورت دسته‌های کوچک دیده می شود . پرنده جوان سر قهوه ای رنگ دارد .
بلبل خرما
صداي پرنده را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224524805bolbolkhorma1.mp3
از قدرت چندانی برای پرواز برخوردار نیست و تنها می تواند زمانی کوتاه را به پرد بر عکس گنجشک٫ خیسی بالهایش موجب سلب قدرت پرواز ش می گردد.. در نتیجه باید مدتی صبر کند تا پرهایش کاملا خشک شود. هنگام استراحت مانند مرغان خانگی روی یک پا می ایستد و پای دیگرش را به دور شاخه ای مناسب قلاب می کند. محل زیست آن اغلب باغات و نخلستان ها و جاهای پر درخت است گاهی هم در نقاط کم درخت دیده می شود. غذای اصلی آن همچنان که از نامش بر میآید بیشتر میوه درخت خرما و سایر میوه هاست. در لیست غذای او حشرات و ملخ ها و کرم نیز جایگاه ویژه ای دارد . لانه اش را اغلب بر روی شاخه درختان موجود می سازد. تولید مثل آنها در اواسط ماه های اردیبهشت و خرداد صورت می گیرد. بلبل ماده پس از اتمام کار لانه سازی دو یا سه عدد تخم می گذارد و پرنده نر و ماده به نوبت 14 تا 15 روز روی تخم می خوابد و سپس والدین جوجه ها را با کرم ها تغذیه می کنند که بین 250 تا 300 کرم در روز برای دو جوجه می آورند . بعد از 15 روز جوجه ها آشیانه را ترک می کنند . تغذیه جوجه ها تا زمان پرواز که یک ماهی به طول می انجامد بر عهده والدین است.بلبل خرما از جمله آفات درخت خرما محسوب می شود زیرا شهد خرماهای رسیده را می خورد و در نتیجه آن خرماها یا می ریزد و یا یا حشرات در آن تخم می گذارند وقوع این امر موجب خسارت عمده ای می شود. بلبل خرما را بعضا به جهت آواز خوانی و انس گرفتن سریع با محیط خانه و انسان ٫ دست آموز و نگهداری می کنند. این پرنده چنانچه محیط امنی برایش فراهم شود می تواند در خانه لانه سازی و تولید مثل نماید.
بلبل خرما
زیستگاه :
این پرنده در درختان و بوته ها و مخصوصاً تمشک زارها و باغ ها ی خرما و در نزدیکی و یا در درختان داخل مناطق مسکونی به سر برده و روی بوته ها و درختان آشیانه می سازد
بلبل خرما از انواع میوه ها تغذیه می نماید و علاقه زیادی به خوردن خرما دارد . از جمله میوه های مورد علاقه این پرنده انگور و سیب است.
بلبل خرما
صدای این پرنده آهنگین و با ملودیهای زیبا شنیده می شود . "pit-pit-pit-pit" "whee-too-too"
پراکندگی :
بلبل خرما٫ که در محل بلبلی نامیده می شود از جمله پرندگان شاخه نشین بومی مناطق جنوبی کشور بخصوص نقاط گرمسیری جنوب است. پراکنگی آن از بلوچستان تا کرمان و هرمزگان و بوشهر و فارس و تا حدودی به مناطق معتدل تر نیز ادامه دارد
طی چندسال اخیر تعداد بلبل خرما در تهران افزایش یافته، این در حالى است که این پرنده ، پرنده خاص جنوب است .
iranbird
نام انگلیسی : White-eared Bulbul
نام فرانسوی : Bulbul a oreillons blancs
نام لاتین : Pyclonotus Leucotis
چطور پیدایش کنیم:
قدری از بلبل بزرگتر است و اندازه آن از نوک تا سر دم به 18تا ۸ سانتیمتر می رسد. نر و ماده همشکل . از سر و گلوی سیاه با لکه بزرگ سفید در ناحیه گونه ، سطح پشتی قهوه‌ای روشن ، سطح شکمی خاکستری چرک ، پوشپرهای زیر دمی زرد نارنجی و دم سیاه با نوک سفید . روی سر اثری از کاکل دارد ، پرنده ای است آشنا و پر سروصدا ، معمولا جفت جفت و یا به صورت دسته‌های کوچک دیده می شود . پرنده جوان سر قهوه ای رنگ دارد .
بلبل خرما
صداي پرنده را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224524805bolbolkhorma1.mp3
از قدرت چندانی برای پرواز برخوردار نیست و تنها می تواند زمانی کوتاه را به پرد بر عکس گنجشک٫ خیسی بالهایش موجب سلب قدرت پرواز ش می گردد.. در نتیجه باید مدتی صبر کند تا پرهایش کاملا خشک شود. هنگام استراحت مانند مرغان خانگی روی یک پا می ایستد و پای دیگرش را به دور شاخه ای مناسب قلاب می کند. محل زیست آن اغلب باغات و نخلستان ها و جاهای پر درخت است گاهی هم در نقاط کم درخت دیده می شود. غذای اصلی آن همچنان که از نامش بر میآید بیشتر میوه درخت خرما و سایر میوه هاست. در لیست غذای او حشرات و ملخ ها و کرم نیز جایگاه ویژه ای دارد . لانه اش را اغلب بر روی شاخه درختان موجود می سازد. تولید مثل آنها در اواسط ماه های اردیبهشت و خرداد صورت می گیرد. بلبل ماده پس از اتمام کار لانه سازی دو یا سه عدد تخم می گذارد و پرنده نر و ماده به نوبت 14 تا 15 روز روی تخم می خوابد و سپس والدین جوجه ها را با کرم ها تغذیه می کنند که بین 250 تا 300 کرم در روز برای دو جوجه می آورند . بعد از 15 روز جوجه ها آشیانه را ترک می کنند . تغذیه جوجه ها تا زمان پرواز که یک ماهی به طول می انجامد بر عهده والدین است.بلبل خرما از جمله آفات درخت خرما محسوب می شود زیرا شهد خرماهای رسیده را می خورد و در نتیجه آن خرماها یا می ریزد و یا یا حشرات در آن تخم می گذارند وقوع این امر موجب خسارت عمده ای می شود. بلبل خرما را بعضا به جهت آواز خوانی و انس گرفتن سریع با محیط خانه و انسان ٫ دست آموز و نگهداری می کنند. این پرنده چنانچه محیط امنی برایش فراهم شود می تواند در خانه لانه سازی و تولید مثل نماید.
بلبل خرما
زیستگاه :
این پرنده در درختان و بوته ها و مخصوصاً تمشک زارها و باغ ها ی خرما و در نزدیکی و یا در درختان داخل مناطق مسکونی به سر برده و روی بوته ها و درختان آشیانه می سازد
بلبل خرما از انواع میوه ها تغذیه می نماید و علاقه زیادی به خوردن خرما دارد . از جمله میوه های مورد علاقه این پرنده انگور و سیب است.
بلبل خرما
صدای این پرنده آهنگین و با ملودیهای زیبا شنیده می شود . "pit-pit-pit-pit" "whee-too-too"
پراکندگی :
بلبل خرما٫ که در محل بلبلی نامیده می شود از جمله پرندگان شاخه نشین بومی مناطق جنوبی کشور بخصوص نقاط گرمسیری جنوب است. پراکنگی آن از بلوچستان تا کرمان و هرمزگان و بوشهر و فارس و تا حدودی به مناطق معتدل تر نیز ادامه دارد
طی چندسال اخیر تعداد بلبل خرما در تهران افزایش یافته، این در حالى است که این پرنده ، پرنده خاص جنوب است .
iranbird
بلدرچین بوته ای
بلدرچین بوته ای
نام انگلیسی : Andalusian Hemipode
نام فرانسوی : Turnix d’andalousie
نام علمی (لاتین) : Turnix sylvatica
چطور پیدایش کنیم :
15 سانتیمتر ؛ پرنده ای‌ست کوچک و شبیه بلدرچین که در حال پرواز غالبا با آن اشتباه می شود .
تارکش تیره و در وسط یک نوار طولی نخودی رنگ دارد .طرفین سر و گلوی آن نخودی کمرنگ با خال خال ریز می باشد . این پرنده بوسیله سینه خرمائی مایل به نارنجی روشن و خالهای سیاه درشت در پهلوها از بلدرچین ، مشخص می شود ، چشمها و حلقه چشمی آن آبی روشن است ، نر و ماده آن تقریبا همشکل می باشد . همیشه خود را از انظار مخفی می کند و به زحمت می توان آنرا وادار به پرواز کرد ، به سرعت و به صورت زیگزاک می دود ، پروازش از روی بی میلی ، ولی سریع و در ارتفاع کم است .تک‌تک و یا جفت‌جفت دیده می شود .
زیستگاه :
دشتهای پوشیده از شن ، زمینهای بایر بوته‌زار ، بیشه های وسیع با گیاهان کم ارتفاع ، زمینهای درو شده و مزارع چغندر قند . در بین گیاهان انبوه آشیانه می سازد
پراکندگی :
به درستی وضعیت بلدرچین بوته ای درایران نامعلوم است ، طبق گزارش Zarudny در جنوب بلوچستان و در منتهی الیه شمال شرقی ایران ، زادوولد می کرده است ولی اخیرا گزارشی در این مورد داده نشده است .
iranbirds
نام انگلیسی : Andalusian Hemipode
نام فرانسوی : Turnix d’andalousie
نام علمی (لاتین) : Turnix sylvatica
چطور پیدایش کنیم :
15 سانتیمتر ؛ پرنده ای‌ست کوچک و شبیه بلدرچین که در حال پرواز غالبا با آن اشتباه می شود .
تارکش تیره و در وسط یک نوار طولی نخودی رنگ دارد .طرفین سر و گلوی آن نخودی کمرنگ با خال خال ریز می باشد . این پرنده بوسیله سینه خرمائی مایل به نارنجی روشن و خالهای سیاه درشت در پهلوها از بلدرچین ، مشخص می شود ، چشمها و حلقه چشمی آن آبی روشن است ، نر و ماده آن تقریبا همشکل می باشد . همیشه خود را از انظار مخفی می کند و به زحمت می توان آنرا وادار به پرواز کرد ، به سرعت و به صورت زیگزاک می دود ، پروازش از روی بی میلی ، ولی سریع و در ارتفاع کم است .تک‌تک و یا جفت‌جفت دیده می شود .
زیستگاه :
دشتهای پوشیده از شن ، زمینهای بایر بوته‌زار ، بیشه های وسیع با گیاهان کم ارتفاع ، زمینهای درو شده و مزارع چغندر قند . در بین گیاهان انبوه آشیانه می سازد
پراکندگی :
به درستی وضعیت بلدرچین بوته ای درایران نامعلوم است ، طبق گزارش Zarudny در جنوب بلوچستان و در منتهی الیه شمال شرقی ایران ، زادوولد می کرده است ولی اخیرا گزارشی در این مورد داده نشده است .
iranbirds
پری شاهرخ
پری شاهرخ
نام انگلیسی : Golden Oriole
نام فرانسوی : Loriot d’Urope
نام علمی (لاتین) : Oriolus Oriolus
چطور پیدایش کنیم :
23 سانتیمتر ؛ پرنده نر به‌رنگ زرد درخشان با دم و بالهای سیاه که قسمتی از کناره‌های دم آن زرد رنگ است ، ماده و نابالغ این پرنده سبز مایل به زرد هستند ، بالها و دم پررنگ‌تر و سطح شکمی تقریبا خاکستری دارند که تا حدی رگه‌رگه است و در بین شاخ و برگ درخنان تشخیص آن دشوار می باشد .
ممکن است با دارکوب سبز که دمگاه زرد ولی جثه پرتر و روی سرش قرمزی دارد ، اشتباه شود .
پروازش سریع و موجی است ، با نشیب و فرازهای طولانی که با یک اوج گرفتن خاص روی شاخه می نشیند
معمولا نزدیک به نوک درخت ، خود را در بین شاخ و برگ پنهان می کند .
زیستگاه :
اساسا درخت‌زی است ، در پارک‌های پر‌درخت ، میوه‌زارهای کهن ، سواحل رودخانه‌ها ،
جنگل‌ها و به ندرت در فضای باز دیده می شود .
لانه خود را معمولا بین دو انشعاب یک شاخه افقی به صورت آویزان می سازد .
پراکندگی :
پری شاهرخ از جمله پرندگانی‌ست که تابستان‌ها فراوان بوده و به صورت مهاجر عبوری در همه جای ایران دیده می شده است ؛ اما به دلیل نابودی زیستگاه‌های مختص به این پرنده ، اعم از قطع درختان کهنسال باغها وپارکها ، جمعیت این پرنده زیبا و با شکوه رو به کاهش نهاده است .
نام انگلیسی : Golden Oriole
نام فرانسوی : Loriot d’Urope
نام علمی (لاتین) : Oriolus Oriolus
چطور پیدایش کنیم :
23 سانتیمتر ؛ پرنده نر به‌رنگ زرد درخشان با دم و بالهای سیاه که قسمتی از کناره‌های دم آن زرد رنگ است ، ماده و نابالغ این پرنده سبز مایل به زرد هستند ، بالها و دم پررنگ‌تر و سطح شکمی تقریبا خاکستری دارند که تا حدی رگه‌رگه است و در بین شاخ و برگ درخنان تشخیص آن دشوار می باشد .
ممکن است با دارکوب سبز که دمگاه زرد ولی جثه پرتر و روی سرش قرمزی دارد ، اشتباه شود .
پروازش سریع و موجی است ، با نشیب و فرازهای طولانی که با یک اوج گرفتن خاص روی شاخه می نشیند
معمولا نزدیک به نوک درخت ، خود را در بین شاخ و برگ پنهان می کند .
زیستگاه :
اساسا درخت‌زی است ، در پارک‌های پر‌درخت ، میوه‌زارهای کهن ، سواحل رودخانه‌ها ،
جنگل‌ها و به ندرت در فضای باز دیده می شود .
لانه خود را معمولا بین دو انشعاب یک شاخه افقی به صورت آویزان می سازد .
پراکندگی :
پری شاهرخ از جمله پرندگانی‌ست که تابستان‌ها فراوان بوده و به صورت مهاجر عبوری در همه جای ایران دیده می شده است ؛ اما به دلیل نابودی زیستگاه‌های مختص به این پرنده ، اعم از قطع درختان کهنسال باغها وپارکها ، جمعیت این پرنده زیبا و با شکوه رو به کاهش نهاده است .
بلبل ، هزار دستان
بلبل ، هزار دستان
نگارش یافته توسط پرندگان ایران
نام انگلیسی : Nightingale
نام فرانسوی : Rossignol Philomele
نام لاتین : Luscinia Megarhynchos
مشخصات :
بلبل هزار دستان 16 سانتیمتر طول دارد و بسیار شبیه به بلبل خالدار ( یکی دیگر از گونه های موجود در خانواده توکایان ) است ، ولی روتنه اش کمرنگ تر و بیشتر متمایل به قهوه ای بوده و دمش نیز قرمز است و همچنین حلقه سفید دور چشمانش واضح تر دیده می شود . زیرتنه تمیز و فاقد لکه روی سینه و پهلو ها است و به رنگ سفید متمایل به نخودی یا خاکستری دیده می شود . پرنده جوان بلبل هزاردستان خالدار بوده و با خالهای نخودی در سینه و پهلوها و خالهای کمرنگی در پوشش های میانی بال دیده می شود .
نر و ماده همشکل ، تقریبا نشانه خاصی ندارد ، جز اینکه دمش بلوطی مایل به قهوه‌ای است و صدای جالب توجهی دارد . سطح پشتی قهوه‌ای خوشرنگ و یکدست و سطح شکمی آن قهوه‌ای مایل به خاکستری کمرنگ است که در ناحیه گلو و شکم به سفیدی می گراید . پرنده نابالغ مانند نابالغ سینه سرخ ، خال‌خال و لکه‌لکه است ، ولی به آسانی از روی اندازه بزرگتر ، دم بلوطی رنگ و سطح شکمی سفید‌تر مشخص می شود . تفاوت آن با نابالغ دم سرخ معمولی عبارت است از اندازه بزرگتر و دم بلوطی تیره‌رنگ .
بلبل هزار دستان معمولا در نزدیک سطح زمین دیده شده و تغذیه می کند . و از روی شاخه های مخفی آواز می خواند و معمولاً تنهاست و به صورت دسته جمعی دیده نمی شود . پرنده ای تک همسر بوده و لانه در نزدیکی یا در سطح زمین قرار دارد . بین 4 تا 5 تخم می گذارد و به مدت 13 روز روی آنها می خوابد و جوجه ها نیز بعد از 11 روز لانه را ترک می کنند . این پرنده در سال یک یا دو بار تولید مثل می کند .
بلبل هزار دستان بهترین پرنده آوازخوان موجود در کشور ایران می باشد . این پرنده در هنگام آوازخوانی خود را کاملاً مخفی نگه می دارد ولی از صدایش می توان آن را از بلبل خالدار تشخیص داد .
در سال های اخیر در بعضی از شهرها صیادان اقدام به صید و پرورش این پرنده در قفس نموده اند . البته باید به این نکته اشاره کرد که نگهداری و پرورش از این پرنده بسیار دشوار است و این به علت حشره خوار بودن آن است . جهت تغذیه این پرنده در قفس می بایست از مخلوطی از دان پالس و گوشت نرم و مواد گیاهی استفاده نمود و البته اگر دسترسی به حشرات میسر باشد بهتر است حشرات را جهت تغذیه در اختیار پرنده قرار داد . از میوه ها نیز در تغذیه پرنده می توان استفاده کرد و از جمله میوه هایی که در تغذیه پرنده به کار برده می شود می توان به انگور ، سیب ، تمشک و توت درختی و حتی سنجد اشاره کرد .
بلبل هزار دستان از آنجایی که در شب نیز مانند روز آواز می خواند نام انگلیسی این پرنده Nightingale است
زیستگاه :
لانه خود را در نزدیکی زمین و در درون بوته‌های خار یا گزنه کاملا مخفی از انظار می سازد .
از حشرات ، نرم تنان و میوه هایی همچون توت تغذیه می کند .
این پرنده در جنگل های برگ ریز ، باغ ها ، بوته های خار دار و گاهی در حاشیه مناطق خشک به سر برده و در بوته های تمشک و نزدیک و یا روی سطح زمین و با استتار کامل آشیانه می سازد.
بلبل ، هزار دستان
پراکندگی :
از نظر پراکنش جهانی این پرنده در جنوب انگلستان و به طرف شرق تا مرکز و جنوب اروپا ، مرکز آسیا و مناطقی از شمال آفریقا تولید مثل می کند و در فصل زمستان در جنوب آفریقا هم دیده شده است .
درکشور ما در بهار و تابستان فراوان بوده و به جز بخش هایی از شرق ، مرکز و جنوب در سایر نواحی دیده شده و تولید مثل می کند
آواز این پرنده بسیار متنوع ، زیبا و بلند بوده و هم در شب و هم در روز شنیده می شود . آواز شامل چهچهه ها و تحریر های زنگ دار و بلند و متنوع می باشد . این پرنده بیشتر از اینکه دیده شود آوازش شنیده می شود . آواز خوانی نیز مختص پرنده نر می باشد .
بلبل در فرهنگ و باور مردم:
بلبل یا هزار دستان پرنده ملی ایران زمین و کشور بنگلادش است.
عشق این پرنده به گل رز نیز بسیار در فرهنگ ملل مختلف مشهور است به طوری که در ادبیات و نگاره های ایرانی (گل و بلبل) و ترکیه بسیار به آن اشاره شده است.
نقش گل و بلبل در گبه ایرانی: در این نقش که از رایج ترین نقوش گبه های عشایر کهگیلویه و بویر احمد است، دو بلبل روبروی یکدیگر بر روی یک شاخه گل که گل های آن همان نیم گل های هشت پر است نشسته اند
نگارش یافته توسط پرندگان ایران
نام انگلیسی : Nightingale
نام فرانسوی : Rossignol Philomele
نام لاتین : Luscinia Megarhynchos
مشخصات :
بلبل هزار دستان 16 سانتیمتر طول دارد و بسیار شبیه به بلبل خالدار ( یکی دیگر از گونه های موجود در خانواده توکایان ) است ، ولی روتنه اش کمرنگ تر و بیشتر متمایل به قهوه ای بوده و دمش نیز قرمز است و همچنین حلقه سفید دور چشمانش واضح تر دیده می شود . زیرتنه تمیز و فاقد لکه روی سینه و پهلو ها است و به رنگ سفید متمایل به نخودی یا خاکستری دیده می شود . پرنده جوان بلبل هزاردستان خالدار بوده و با خالهای نخودی در سینه و پهلوها و خالهای کمرنگی در پوشش های میانی بال دیده می شود .
نر و ماده همشکل ، تقریبا نشانه خاصی ندارد ، جز اینکه دمش بلوطی مایل به قهوه‌ای است و صدای جالب توجهی دارد . سطح پشتی قهوه‌ای خوشرنگ و یکدست و سطح شکمی آن قهوه‌ای مایل به خاکستری کمرنگ است که در ناحیه گلو و شکم به سفیدی می گراید . پرنده نابالغ مانند نابالغ سینه سرخ ، خال‌خال و لکه‌لکه است ، ولی به آسانی از روی اندازه بزرگتر ، دم بلوطی رنگ و سطح شکمی سفید‌تر مشخص می شود . تفاوت آن با نابالغ دم سرخ معمولی عبارت است از اندازه بزرگتر و دم بلوطی تیره‌رنگ .
بلبل هزار دستان معمولا در نزدیک سطح زمین دیده شده و تغذیه می کند . و از روی شاخه های مخفی آواز می خواند و معمولاً تنهاست و به صورت دسته جمعی دیده نمی شود . پرنده ای تک همسر بوده و لانه در نزدیکی یا در سطح زمین قرار دارد . بین 4 تا 5 تخم می گذارد و به مدت 13 روز روی آنها می خوابد و جوجه ها نیز بعد از 11 روز لانه را ترک می کنند . این پرنده در سال یک یا دو بار تولید مثل می کند .
بلبل هزار دستان بهترین پرنده آوازخوان موجود در کشور ایران می باشد . این پرنده در هنگام آوازخوانی خود را کاملاً مخفی نگه می دارد ولی از صدایش می توان آن را از بلبل خالدار تشخیص داد .
در سال های اخیر در بعضی از شهرها صیادان اقدام به صید و پرورش این پرنده در قفس نموده اند . البته باید به این نکته اشاره کرد که نگهداری و پرورش از این پرنده بسیار دشوار است و این به علت حشره خوار بودن آن است . جهت تغذیه این پرنده در قفس می بایست از مخلوطی از دان پالس و گوشت نرم و مواد گیاهی استفاده نمود و البته اگر دسترسی به حشرات میسر باشد بهتر است حشرات را جهت تغذیه در اختیار پرنده قرار داد . از میوه ها نیز در تغذیه پرنده می توان استفاده کرد و از جمله میوه هایی که در تغذیه پرنده به کار برده می شود می توان به انگور ، سیب ، تمشک و توت درختی و حتی سنجد اشاره کرد .
بلبل هزار دستان از آنجایی که در شب نیز مانند روز آواز می خواند نام انگلیسی این پرنده Nightingale است
زیستگاه :
لانه خود را در نزدیکی زمین و در درون بوته‌های خار یا گزنه کاملا مخفی از انظار می سازد .
از حشرات ، نرم تنان و میوه هایی همچون توت تغذیه می کند .
این پرنده در جنگل های برگ ریز ، باغ ها ، بوته های خار دار و گاهی در حاشیه مناطق خشک به سر برده و در بوته های تمشک و نزدیک و یا روی سطح زمین و با استتار کامل آشیانه می سازد.
بلبل ، هزار دستان
پراکندگی :
از نظر پراکنش جهانی این پرنده در جنوب انگلستان و به طرف شرق تا مرکز و جنوب اروپا ، مرکز آسیا و مناطقی از شمال آفریقا تولید مثل می کند و در فصل زمستان در جنوب آفریقا هم دیده شده است .
درکشور ما در بهار و تابستان فراوان بوده و به جز بخش هایی از شرق ، مرکز و جنوب در سایر نواحی دیده شده و تولید مثل می کند
آواز این پرنده بسیار متنوع ، زیبا و بلند بوده و هم در شب و هم در روز شنیده می شود . آواز شامل چهچهه ها و تحریر های زنگ دار و بلند و متنوع می باشد . این پرنده بیشتر از اینکه دیده شود آوازش شنیده می شود . آواز خوانی نیز مختص پرنده نر می باشد .
بلبل در فرهنگ و باور مردم:
بلبل یا هزار دستان پرنده ملی ایران زمین و کشور بنگلادش است.
عشق این پرنده به گل رز نیز بسیار در فرهنگ ملل مختلف مشهور است به طوری که در ادبیات و نگاره های ایرانی (گل و بلبل) و ترکیه بسیار به آن اشاره شده است.
نقش گل و بلبل در گبه ایرانی: در این نقش که از رایج ترین نقوش گبه های عشایر کهگیلویه و بویر احمد است، دو بلبل روبروی یکدیگر بر روی یک شاخه گل که گل های آن همان نیم گل های هشت پر است نشسته اند
جغد
شکل ظاهری جغد طوری است که هرکسی به‌راحتی می‌تواند آن را بشناسد. این جانور سری بزرگ و پهن دارد و انبوهی از پر به شکل یک نعلبکی، دور چشم‌هایش را می‌پوشاند. چشم‌های جغد بزرگ هستند و مثل انسان، درست در قسمت جلوی صورتش قرار گرفته‌اند؛ در حالی که چشم‌های پرندگان دیگر در دو طرف سرشان قرار دارد. البتّه جغد نمی‌تواند مانند انسان‌ها، چشم‌هایش را حرکت دهد و به اطراف خود نگاه کند. این جانور برای دیدن اطراف، باید سرش را بچرخاند.
تیز پرواز
جغدها بسیار تیز پروازند، پرواز آنها بی صدا است. آنها برخلاف ظاهر آرامشان، هنگام شکار، با سرعت زیادی به سمت صیدشان شیرجه می‌روند و در یک چشم به هم زدن، آن را به چنگ می‌آورند. چنگال‌های تیز جغد، در گرفتن شکار، کمک زیادی به او میکنند. منقار نیرومند و قلّاب مانندش هم او را در خوردن شکار یاری میدهد.
بعضی از آنها گوشپرهای مشخصی دارند . پاهای پوشیده از پر دارند . تک‌زی هستند و بیشتر آنها روی درخت زندگی می کنند . نر و ماده آنها همشکل است ولی ماده‌ها بزرگترند .
در سوراخ‌ها ، آشیانه‌های متروک و روی زمین لانه می سازند . طعمه خود را یکجا می بلعند و از پستانداران ، پرندگان ، خزندگان ، دوزیستان ف ماهی ها ، حشرات و خرچنگ‌ها تغذیه می کنند .
چشم‌های قوی
جغدها قدرت بینایـی زیادی دارند. این قدرت باعث میشود که آنها حتّی در تاریکی شب بتوانند شکار خود را ببیند. برخی از جغدها هم از قدرت شنوایـی بسیار بالایـی برخوردارند و در نتیجه، شکار خود را از طریق شنیدن صدای آن، ردیابی میکنند.
جغدهای بزرگ، جغدهای کوچک
دانشمندان تاکنون 45 گونه جغد شناسایـی کرده‌اند. کوچکترین گونه، فقط 15 سانتیمتر طول دارد؛ امّا طول بدن بزرگترین گونه به 76 سانتیمتر می‌رسد.
غذای جغدها
نوع تغذیه‌ی جُغدها به محلِّ زندگی و اندازه‌ی آنها بستگی دارد. بعضی از جغدها، جانورانی مثل موش و موش صحرایـی می‌خورند. جغدهای بزرگتر، خرگوش، سنجاب و سمور را هم شکار میکنند. برخی از آنها از حشرات و پرندگان کوچک تغذیه میکنند. برخی هم با ماهی‌گیری شکم خود را پر میکنند. این دسته از جغدها توی آبهای کم‌عمق شیرجه می‌زنند و با چنگال‌های تیزشان، ماهی‌ها را به دام می‌اندازند
آداب غذاخوردن!
جغد معمولاً شکار خودش را به کمک منقار نیرومندش تکّه‌تکّه میکند و میخورد. اگر شکار کوچک باشد، آن را درسته قورت میدهد و سپس استخوان‌ها، پَرها و فَلْس‌های طُعمه را که قابل هضم نیستند، با حالتی شبیه به سرفه بیرون می‌اندازد.
جغدها، دوستان کشاورزها
جوندگانی مانند موش، خرگوش و موش‌های صحرایـی به محصولات کشاورزی آسیب زیادی می‌رساند. جغدها با شکار این دسته از جانوران، به کشاورزان کمک بزرگی میکنند. جغدها هرگز به مرغ‌ها و جوجه‌ها آسیبی نمی‌رسانند؛ زیرا آنها زمانی شکار را شروع میکنند که هوا تاریک است و در این هنگام، جوجه‌ها و مرغ‌ها در لانه‌هایشان خوابیده‌اند.
انتخاب لانه
جغدها لانه نمی‌سازند. آنها جایـی را به عنوان لانه انتخاب و در همان‌جا زندگی میکنند. سوراخ‌های موجود در تنه‌ی درختان، غارها، انبارهای قدیمی و خراب و لانه‌های زیرزمینی، از جاهایـی است که این پرندگان برای زندگی برمی‌گزینند. جغدهای ماده بین 3 تا 4 تخم می‌گذارند. نوزاد جغد 2 تا 3 ماه باید در لانه بماند تا به‌قدر کافی بزرگ شود.
حکایتی در مورد ویرانه نشینی جغد
میگویند روزی همسر سلیمان ،خواهان قصری بزرگ با برجی بسیار رفیع میشود تا از ان بام خانه کعبه را ببیند و عبادت کند ، سلیمان این درخواست را میشنود و جانوران را امر به ساختن میدهد ،تمام جانوران ساختن قصر را اغاز میکنند به جز جغد که سر پیچی رده و از انجا خارج میگردد ،ساختن قصر به اتمام رسید و روزی جغد به جهت دیدن قصر به انجا باز میگردد . سلیمان وی را احضار کرده و میگوید :سه سوال میپرسم اگر پاسخ دادی که هیچ و در غیر این صورت متنبه خواهی شد.جغد قبول مبکند و سلیمان پرسش اول را چنین مطرح میکند که: تعداد شبها بیشتر است یا روزها ؟جغد میگوید :شبها ،چون روزهای ابری و تاریک را نیز باید به واسطه فقدان نور خورشید شب شمرد . سلیمان پرسش دوم را طرح مینماید که : تعداد زنده ها بیشتر است یا مرده ها ؟ جغد میگوید: مرده ها ،چون خواب نیز به نوعی مرگ است و خفتگان را باید به نوعی مرده نامید . سلیمان سوال اخر را میپرسد که: تعداد زنان بیشتر است یا مردان ؟ جغد میگوید :زنان چون مردانی که از همسران خود اطاعت میکنند نیز به نوعی زن محسوب میشوند . سلیمان که قصر را به فرمان همسر خود ساخته بود و سخن جغد را طعنه به خود دیده بود بر اشفت و قصر را ویران کرد، سپس جغد را نفرین نمود که تا به اخر عمر ویرانه نشین باشد در کنج انزوا و برای غذای وی نیز روزانه دو گنجشک مقرری تعیین نمود ، از ان پس جغد به کنج انزوا خزید و ویرانه نشین شد .
آیا جغد شوم است؟
اما بررسی کنیم که فلسفه اینکه می گویند جغد پرنده شومی است چیست؟
در باورهای اجتماعی ایران زمین غالب دیدگاه ها در ارتباط با جغد منفی و امیخته با خرافه است بدین سبب به دیدن جغد وی را با سنگ مورد هدف قرار داده و وی را بد شگون میدانند .به عنوان مثال در نقاطی از گیلان شنیدن صدای جغد نشان از رسیدن خبری نا مبارک و نا میمون دارد به همین علت با ایجاد صدا و راندن وی سعی بر دور کردن صدا از خانه دارند ،گاها چوب نیم سوخته ای را به سمت وی پرتاب میکنند و بلند میگویند (اتش از من ،گوشت از قصاب) اگر جغد رو به قبله پرواز کرد بلا دفع میشود اما در غیر این صورت صاحبخانه باید صدقه دهد و انفاق کند و ........تا بلا رفع شود . در ارتباط با صدای جغد نیز این باور وجود دارد که اگر جغد گریه کند ،خوش است و اگر خنده کند بد یمن و با شنیدن صدای وی میگویند (میمنت خانم،خوش امدی) شاید بد نباشد قیاس کنیم منزلت جغد را در اوستا و ایین باستان ایران را ، با باورهای امروزه اجتماعی در باره شومی جغد که شور بختانه سینه به سینه نقل میشود، در جایی که از وی به نام اشوزشت یاد میگردد و فراری دهنده دیوها و نام وی به معنی دوست داشتن و دوستدار راستی اورده شده وحکایاتی که در ارتباط با به وجود امدن وی از ناخن و کلام اوستا در زبان وی وجود دارد و چهره داریوش دوم با تاجی قلم خورده به نقشی از بوف و......
در متن های کهن باستانی جغد را "هو مورو" می خواندند. یعنی پرنده دانا. حتما بیاد دارید که در کتابهای قصه نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به بقیه حیوانات پند و اندرز می دهد.
اما شومی جغد بعد از ورود اعراب به ایران بر سر زبان ها افتاد چون غذای این پرنده مار و مارمولک و موش بود، در واقع غذای اعراب آن دوران را میل می کرد و اعراب آن را پرنده ای شوم می دانستند چرا که غذای آنها را می خورد.
در کتاب اوستا از جغد با نام اشوزشت یاد شده و وی را فراری دهنده دیوها و پلیدیها خوانده اند یا در نسخی دیگر وی را به بهمن مرغ و مرغ زوبره و هومن مرغ و شب اویز(مرغ شب ) خوانده اند و به خواص دارویی وی بارها اشارت کرده اند مانند :فراری دهنده مار و افعی -خون با روغن به جهت دوای افت - زهره با خاکستر به جهت شب ادراری -دل و جگر به جهت قولنج - خوردن چشم به واسطه افزونی قدرت بینایی در شب، خوردن تخم و شراب به واسطه ترک شرابخواری یا به نقل از کلیله و دمنه بردن ان به نبرد به واسطه زیادی قدرت و توان و .......
مرغ حق
نام انگلیسی : Scops Owl
نام فرانسوی : Hibou petit-duc
نام لاتین : Otus scops
چطور پیدایش کنیم:
یکی از کوچکترین انواع جغد، مرغِ حق است، اندازه اش 19 سانتیمتر است. این پرنده روی شاخه‌های درختان زندگی میکند. مرغ حق معمولاً تمام شب را بی‌حرکت و ساکت روی شاخه‌ها می‌نشیند و هر از گاهی با صدایـی لرزان، سکوت شب را می‌شکند. صدای این پرنده طوری است که بعضی از مردم فکر میکنند «حق، حق» میگوید. به همین دلیل اسم آن را «مرغ حق» گذاشته‌اند.
این پرنده با دو نشانه ، یعنی اندازه خیلی کوچک و داشتن گوشپر مشخص می شود ( گرچه گوشپرهایش همیشه واضح دیده نمی شود ) هنگامی که احساس خطر کند گوشپرهایش را نشان می دهد و در هنگام آرامش آنها را می خواباند ، پر و بال آن پر از خطوط موج‌دار و خالهای قهوه‌ای مایل به خاکستری است، که خود را در میان درختان به طرز شگفت آوری استتار می کند. در مقایسه با جغد کوچک ؛ سری کوچکتر و برآمده‌تر دارد . جثه‌اش از پنده مزبور لاغرتر و در سمت دم بارکتر و دمش نیز درازتر است . برخلاف جثه کوچکی دارد صدای یکنواخت آن خیلی مشخص است ، بیشتر هنگام شب فعالیت می کند ، منبع غذایی مرغهای حق بسیار گسترده بوده و شامل انواع حشرات بزرگ ، کرم خاکی ، دوزیستان ، خزندگان ، پستانداران کوچک مثل موش و خفاش ، ماهی و پرندگان کوچک می باشند.
مرغ حق
صداي مرغ حق را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224525238morghehagh.mp3
رفتار و زیستگاه :
قدرت شنوایی بسیار قوی دارد و همین باعث شده است که شکارچی ماهری باشد و صدای طعمه را در هر مکانی که نشسته تشخیص دهد. استتار او در میان درختان نیز به او بیشتر در این امر کمک می کند. پنجه های خمیده اش بسیار دقیق برای شکار طراحی شده است، از پنجه های قوی و تکامل یافته اش برای تکه تکه کردن طعمه بهره می گیرد.
مرغ حق اصولا" پرنده منزوی و گوشه گیری است.
در درخت‌های مجاور مناطق مسکونی ، باغها و باغچه‌ها و همچنین در ساختمان‌های قدیمی دیده می شود .
بیشتر ترجیح می دهند درختان کهنه و قدیمی را انتخاب کنند در میان سوراخ های آن و گاهی در لانه متروک پرندگان دیگر آشیانه می سازد .!
مرغ حق
در هنگام تخمگذاری بیشتر آنها در آشیانه روی تخم می خوابد و در زمان رشد جوجه ها پرنده نر به پرنده ماده غذا می رساند.
فصل تولید مثل آنان از اواخر زمستان آغاز میشود. در این فصل مرغ های حق نر با جیغ های بلند ، ماده ها را به دیدن لانه ی خود دعوت می کنند و پرنده ی ماده از میان آنها نری را برمی گزیند که حفره ی بهتری را برای لانه سازی انتخاب کرده باشد و غذای بیشتری در داخل لانه آماده کرده باشد. ماده ها در لانه هایی که در حفرات ساخته شده اند جوجه ها را بزرگ میکنند. این حفرات عموما توسط سایر حیوانات ایجاد میشوند. مرغ حق از حیوانات تک همسری می باشد و هر دو جنس در مراقبت از جوجه ها همکاری می کنند.در طی دوره ای که ماده روی تخم ها خوابیده است ، نر غذای او را تامین می کند.
یک جفت در هر سال فقط یک جوجه را بزرگ می کنند. هر پرنده ی ماده ، حدود 3 تا6 تخم می گذارد.
صدای پرنده:
برخلاف سایر جغدها که چند صدا دارند ،مرغ حق تک نوایی آواز می خواند. با صدایش قلمرو خود را تعیین می کند و به سایر مرغ های حق می گوید که این قلمرو من است. "من من من من ..."
پراکندگی :
مرغ حق از جمله پراکندگی‌ست که در گذشته نه‌چندان دور تابستان‌ها از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده و در حال حاضر وضعیت این پرنده از طرف سازمان محیط زیست اعلام نشده است اما تعداد قابل توجه‌ای از آنها را می توان در منطقه شکار ممنوع شاسکوه و اسفدن در شمال شرق استان خراسان جنوبی و استان‌های شمالی ایران یافت .!
باورهای مردم در مورد مرغ حق
مرغ حق، مرغی که با صدایی پر طنین شبا هنگام بانگ (هو هو) میزند. به جهت اطلاق این نام حکایات بسیاری وجود دارد ، گروهی از متدینین بر این باورند که: مرغ حق (هو هو)میزند تا با تکیه بر لفظ دراویش و مریدان علی(یا هو) انان را به عبادت شبانه فراخواند . در حکایتی دیگر اورده اند که : مرغ حق از مال صغیری یک دانه گندم میخورد و ان دانه گندم از گلویش پایین نمیرود و بدین سبب (هو هو) میکند تا سه قطره خون از گلویش به بیرون چکه کند یا در حکایتی دیگر گویا روزی جغد با خواهر دیگر خود بر سر ارث و میراث اختلاف پیدا میکند و خواهر مداوما به وی میگوید :بی بی جون یکی تو دو تا من، یکی تو دو تا من(بر وزن هو هو).
iranbirds
شکل ظاهری جغد طوری است که هرکسی به‌راحتی می‌تواند آن را بشناسد. این جانور سری بزرگ و پهن دارد و انبوهی از پر به شکل یک نعلبکی، دور چشم‌هایش را می‌پوشاند. چشم‌های جغد بزرگ هستند و مثل انسان، درست در قسمت جلوی صورتش قرار گرفته‌اند؛ در حالی که چشم‌های پرندگان دیگر در دو طرف سرشان قرار دارد. البتّه جغد نمی‌تواند مانند انسان‌ها، چشم‌هایش را حرکت دهد و به اطراف خود نگاه کند. این جانور برای دیدن اطراف، باید سرش را بچرخاند.
تیز پرواز
جغدها بسیار تیز پروازند، پرواز آنها بی صدا است. آنها برخلاف ظاهر آرامشان، هنگام شکار، با سرعت زیادی به سمت صیدشان شیرجه می‌روند و در یک چشم به هم زدن، آن را به چنگ می‌آورند. چنگال‌های تیز جغد، در گرفتن شکار، کمک زیادی به او میکنند. منقار نیرومند و قلّاب مانندش هم او را در خوردن شکار یاری میدهد.
بعضی از آنها گوشپرهای مشخصی دارند . پاهای پوشیده از پر دارند . تک‌زی هستند و بیشتر آنها روی درخت زندگی می کنند . نر و ماده آنها همشکل است ولی ماده‌ها بزرگترند .
در سوراخ‌ها ، آشیانه‌های متروک و روی زمین لانه می سازند . طعمه خود را یکجا می بلعند و از پستانداران ، پرندگان ، خزندگان ، دوزیستان ف ماهی ها ، حشرات و خرچنگ‌ها تغذیه می کنند .
چشم‌های قوی
جغدها قدرت بینایـی زیادی دارند. این قدرت باعث میشود که آنها حتّی در تاریکی شب بتوانند شکار خود را ببیند. برخی از جغدها هم از قدرت شنوایـی بسیار بالایـی برخوردارند و در نتیجه، شکار خود را از طریق شنیدن صدای آن، ردیابی میکنند.
جغدهای بزرگ، جغدهای کوچک
دانشمندان تاکنون 45 گونه جغد شناسایـی کرده‌اند. کوچکترین گونه، فقط 15 سانتیمتر طول دارد؛ امّا طول بدن بزرگترین گونه به 76 سانتیمتر می‌رسد.
غذای جغدها
نوع تغذیه‌ی جُغدها به محلِّ زندگی و اندازه‌ی آنها بستگی دارد. بعضی از جغدها، جانورانی مثل موش و موش صحرایـی می‌خورند. جغدهای بزرگتر، خرگوش، سنجاب و سمور را هم شکار میکنند. برخی از آنها از حشرات و پرندگان کوچک تغذیه میکنند. برخی هم با ماهی‌گیری شکم خود را پر میکنند. این دسته از جغدها توی آبهای کم‌عمق شیرجه می‌زنند و با چنگال‌های تیزشان، ماهی‌ها را به دام می‌اندازند
آداب غذاخوردن!
جغد معمولاً شکار خودش را به کمک منقار نیرومندش تکّه‌تکّه میکند و میخورد. اگر شکار کوچک باشد، آن را درسته قورت میدهد و سپس استخوان‌ها، پَرها و فَلْس‌های طُعمه را که قابل هضم نیستند، با حالتی شبیه به سرفه بیرون می‌اندازد.
جغدها، دوستان کشاورزها
جوندگانی مانند موش، خرگوش و موش‌های صحرایـی به محصولات کشاورزی آسیب زیادی می‌رساند. جغدها با شکار این دسته از جانوران، به کشاورزان کمک بزرگی میکنند. جغدها هرگز به مرغ‌ها و جوجه‌ها آسیبی نمی‌رسانند؛ زیرا آنها زمانی شکار را شروع میکنند که هوا تاریک است و در این هنگام، جوجه‌ها و مرغ‌ها در لانه‌هایشان خوابیده‌اند.
انتخاب لانه
جغدها لانه نمی‌سازند. آنها جایـی را به عنوان لانه انتخاب و در همان‌جا زندگی میکنند. سوراخ‌های موجود در تنه‌ی درختان، غارها، انبارهای قدیمی و خراب و لانه‌های زیرزمینی، از جاهایـی است که این پرندگان برای زندگی برمی‌گزینند. جغدهای ماده بین 3 تا 4 تخم می‌گذارند. نوزاد جغد 2 تا 3 ماه باید در لانه بماند تا به‌قدر کافی بزرگ شود.
حکایتی در مورد ویرانه نشینی جغد
میگویند روزی همسر سلیمان ،خواهان قصری بزرگ با برجی بسیار رفیع میشود تا از ان بام خانه کعبه را ببیند و عبادت کند ، سلیمان این درخواست را میشنود و جانوران را امر به ساختن میدهد ،تمام جانوران ساختن قصر را اغاز میکنند به جز جغد که سر پیچی رده و از انجا خارج میگردد ،ساختن قصر به اتمام رسید و روزی جغد به جهت دیدن قصر به انجا باز میگردد . سلیمان وی را احضار کرده و میگوید :سه سوال میپرسم اگر پاسخ دادی که هیچ و در غیر این صورت متنبه خواهی شد.جغد قبول مبکند و سلیمان پرسش اول را چنین مطرح میکند که: تعداد شبها بیشتر است یا روزها ؟جغد میگوید :شبها ،چون روزهای ابری و تاریک را نیز باید به واسطه فقدان نور خورشید شب شمرد . سلیمان پرسش دوم را طرح مینماید که : تعداد زنده ها بیشتر است یا مرده ها ؟ جغد میگوید: مرده ها ،چون خواب نیز به نوعی مرگ است و خفتگان را باید به نوعی مرده نامید . سلیمان سوال اخر را میپرسد که: تعداد زنان بیشتر است یا مردان ؟ جغد میگوید :زنان چون مردانی که از همسران خود اطاعت میکنند نیز به نوعی زن محسوب میشوند . سلیمان که قصر را به فرمان همسر خود ساخته بود و سخن جغد را طعنه به خود دیده بود بر اشفت و قصر را ویران کرد، سپس جغد را نفرین نمود که تا به اخر عمر ویرانه نشین باشد در کنج انزوا و برای غذای وی نیز روزانه دو گنجشک مقرری تعیین نمود ، از ان پس جغد به کنج انزوا خزید و ویرانه نشین شد .
آیا جغد شوم است؟
اما بررسی کنیم که فلسفه اینکه می گویند جغد پرنده شومی است چیست؟
در باورهای اجتماعی ایران زمین غالب دیدگاه ها در ارتباط با جغد منفی و امیخته با خرافه است بدین سبب به دیدن جغد وی را با سنگ مورد هدف قرار داده و وی را بد شگون میدانند .به عنوان مثال در نقاطی از گیلان شنیدن صدای جغد نشان از رسیدن خبری نا مبارک و نا میمون دارد به همین علت با ایجاد صدا و راندن وی سعی بر دور کردن صدا از خانه دارند ،گاها چوب نیم سوخته ای را به سمت وی پرتاب میکنند و بلند میگویند (اتش از من ،گوشت از قصاب) اگر جغد رو به قبله پرواز کرد بلا دفع میشود اما در غیر این صورت صاحبخانه باید صدقه دهد و انفاق کند و ........تا بلا رفع شود . در ارتباط با صدای جغد نیز این باور وجود دارد که اگر جغد گریه کند ،خوش است و اگر خنده کند بد یمن و با شنیدن صدای وی میگویند (میمنت خانم،خوش امدی) شاید بد نباشد قیاس کنیم منزلت جغد را در اوستا و ایین باستان ایران را ، با باورهای امروزه اجتماعی در باره شومی جغد که شور بختانه سینه به سینه نقل میشود، در جایی که از وی به نام اشوزشت یاد میگردد و فراری دهنده دیوها و نام وی به معنی دوست داشتن و دوستدار راستی اورده شده وحکایاتی که در ارتباط با به وجود امدن وی از ناخن و کلام اوستا در زبان وی وجود دارد و چهره داریوش دوم با تاجی قلم خورده به نقشی از بوف و......
در متن های کهن باستانی جغد را "هو مورو" می خواندند. یعنی پرنده دانا. حتما بیاد دارید که در کتابهای قصه نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به بقیه حیوانات پند و اندرز می دهد.
اما شومی جغد بعد از ورود اعراب به ایران بر سر زبان ها افتاد چون غذای این پرنده مار و مارمولک و موش بود، در واقع غذای اعراب آن دوران را میل می کرد و اعراب آن را پرنده ای شوم می دانستند چرا که غذای آنها را می خورد.
در کتاب اوستا از جغد با نام اشوزشت یاد شده و وی را فراری دهنده دیوها و پلیدیها خوانده اند یا در نسخی دیگر وی را به بهمن مرغ و مرغ زوبره و هومن مرغ و شب اویز(مرغ شب ) خوانده اند و به خواص دارویی وی بارها اشارت کرده اند مانند :فراری دهنده مار و افعی -خون با روغن به جهت دوای افت - زهره با خاکستر به جهت شب ادراری -دل و جگر به جهت قولنج - خوردن چشم به واسطه افزونی قدرت بینایی در شب، خوردن تخم و شراب به واسطه ترک شرابخواری یا به نقل از کلیله و دمنه بردن ان به نبرد به واسطه زیادی قدرت و توان و .......
مرغ حق
نام انگلیسی : Scops Owl
نام فرانسوی : Hibou petit-duc
نام لاتین : Otus scops
چطور پیدایش کنیم:
یکی از کوچکترین انواع جغد، مرغِ حق است، اندازه اش 19 سانتیمتر است. این پرنده روی شاخه‌های درختان زندگی میکند. مرغ حق معمولاً تمام شب را بی‌حرکت و ساکت روی شاخه‌ها می‌نشیند و هر از گاهی با صدایـی لرزان، سکوت شب را می‌شکند. صدای این پرنده طوری است که بعضی از مردم فکر میکنند «حق، حق» میگوید. به همین دلیل اسم آن را «مرغ حق» گذاشته‌اند.
این پرنده با دو نشانه ، یعنی اندازه خیلی کوچک و داشتن گوشپر مشخص می شود ( گرچه گوشپرهایش همیشه واضح دیده نمی شود ) هنگامی که احساس خطر کند گوشپرهایش را نشان می دهد و در هنگام آرامش آنها را می خواباند ، پر و بال آن پر از خطوط موج‌دار و خالهای قهوه‌ای مایل به خاکستری است، که خود را در میان درختان به طرز شگفت آوری استتار می کند. در مقایسه با جغد کوچک ؛ سری کوچکتر و برآمده‌تر دارد . جثه‌اش از پنده مزبور لاغرتر و در سمت دم بارکتر و دمش نیز درازتر است . برخلاف جثه کوچکی دارد صدای یکنواخت آن خیلی مشخص است ، بیشتر هنگام شب فعالیت می کند ، منبع غذایی مرغهای حق بسیار گسترده بوده و شامل انواع حشرات بزرگ ، کرم خاکی ، دوزیستان ، خزندگان ، پستانداران کوچک مثل موش و خفاش ، ماهی و پرندگان کوچک می باشند.
مرغ حق
صداي مرغ حق را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224525238morghehagh.mp3
رفتار و زیستگاه :
قدرت شنوایی بسیار قوی دارد و همین باعث شده است که شکارچی ماهری باشد و صدای طعمه را در هر مکانی که نشسته تشخیص دهد. استتار او در میان درختان نیز به او بیشتر در این امر کمک می کند. پنجه های خمیده اش بسیار دقیق برای شکار طراحی شده است، از پنجه های قوی و تکامل یافته اش برای تکه تکه کردن طعمه بهره می گیرد.
مرغ حق اصولا" پرنده منزوی و گوشه گیری است.
در درخت‌های مجاور مناطق مسکونی ، باغها و باغچه‌ها و همچنین در ساختمان‌های قدیمی دیده می شود .
بیشتر ترجیح می دهند درختان کهنه و قدیمی را انتخاب کنند در میان سوراخ های آن و گاهی در لانه متروک پرندگان دیگر آشیانه می سازد .!
مرغ حق
در هنگام تخمگذاری بیشتر آنها در آشیانه روی تخم می خوابد و در زمان رشد جوجه ها پرنده نر به پرنده ماده غذا می رساند.
فصل تولید مثل آنان از اواخر زمستان آغاز میشود. در این فصل مرغ های حق نر با جیغ های بلند ، ماده ها را به دیدن لانه ی خود دعوت می کنند و پرنده ی ماده از میان آنها نری را برمی گزیند که حفره ی بهتری را برای لانه سازی انتخاب کرده باشد و غذای بیشتری در داخل لانه آماده کرده باشد. ماده ها در لانه هایی که در حفرات ساخته شده اند جوجه ها را بزرگ میکنند. این حفرات عموما توسط سایر حیوانات ایجاد میشوند. مرغ حق از حیوانات تک همسری می باشد و هر دو جنس در مراقبت از جوجه ها همکاری می کنند.در طی دوره ای که ماده روی تخم ها خوابیده است ، نر غذای او را تامین می کند.
یک جفت در هر سال فقط یک جوجه را بزرگ می کنند. هر پرنده ی ماده ، حدود 3 تا6 تخم می گذارد.
صدای پرنده:
برخلاف سایر جغدها که چند صدا دارند ،مرغ حق تک نوایی آواز می خواند. با صدایش قلمرو خود را تعیین می کند و به سایر مرغ های حق می گوید که این قلمرو من است. "من من من من ..."
پراکندگی :
مرغ حق از جمله پراکندگی‌ست که در گذشته نه‌چندان دور تابستان‌ها از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده و در حال حاضر وضعیت این پرنده از طرف سازمان محیط زیست اعلام نشده است اما تعداد قابل توجه‌ای از آنها را می توان در منطقه شکار ممنوع شاسکوه و اسفدن در شمال شرق استان خراسان جنوبی و استان‌های شمالی ایران یافت .!
باورهای مردم در مورد مرغ حق
مرغ حق، مرغی که با صدایی پر طنین شبا هنگام بانگ (هو هو) میزند. به جهت اطلاق این نام حکایات بسیاری وجود دارد ، گروهی از متدینین بر این باورند که: مرغ حق (هو هو)میزند تا با تکیه بر لفظ دراویش و مریدان علی(یا هو) انان را به عبادت شبانه فراخواند . در حکایتی دیگر اورده اند که : مرغ حق از مال صغیری یک دانه گندم میخورد و ان دانه گندم از گلویش پایین نمیرود و بدین سبب (هو هو) میکند تا سه قطره خون از گلویش به بیرون چکه کند یا در حکایتی دیگر گویا روزی جغد با خواهر دیگر خود بر سر ارث و میراث اختلاف پیدا میکند و خواهر مداوما به وی میگوید :بی بی جون یکی تو دو تا من، یکی تو دو تا من(بر وزن هو هو).
iranbirds
چرخ ریسک
چَرخ‌ریسَک‌ها پرندگانی هستند کوچک ، درخت‌زی و خیلی پرجنب و جوش ، با منقار کوتاه و پاهای کوتاه و نیرومند، از راستهٔ گنجشک‌سانان (Passeriformes)، خانوادهٔ چرخ‌ریسکان (Paridae).پروازی ضعیف دارند ، در زمستان اغلب به صورت گله‌های مختلط دیده می شوند. نر و ماده آنها معمولا همشکل است ، بیشتر آنها در سوراخ‌ها ؛ روی درختان و یا بوته‌ها لانه می سازند .
غذای آنها بیشتر از حشرات و بعضی بی‌مهره‌گان است ، گاهی از دانه‌ها نیز تغذیه می کنند .
چرخ‌ریسک‌ها در نیم‌کره شمالی و آفریقا زندگی میکنند.
چرخ ریسک بزرگ
نام انگلیسی : Great tit
نام فرانسوی : Mesange Charbonniere
نام لاتین : Parus major
چرخ ریسک بزرگ
صداي اين پرنده را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224525404charkhrisakebozorg.mp3
چطور پیدایش کنیم:
اندازه اش 14 سانتیمتر است؛ از همه چرخ‌ریسک‌ها بزرگتر است شناسایی چرخ ریسک بزرگ بسیار ساده است و به وسیله سر و گردن سیاه مایل به آبی براق که چشم سیاه اش نیز در این ناحیه پنهان شده است، گونه‌های سفید رنگ ، سطح شکمی زرد با نوار طولی سیاه در وسط ( بهترین نشانه برای شناسایی این نوار برای چرخ ریسک های نر ضخیم و مشخص تر است ) تشخیص داده می شود . سطح شکمی آن طوسی مایل به سبز است . بخش بالایی این پرنده زیتونی رنگ است. نوارهای سفید دم این پرنده نیز از مشخصه های چرخ ریسک بزرگ است.
چرخ ریسک بزرگ جنس نر که نوار سیاه روی سینه اش مشخصه آن است
پرنده نا بالغ رنگ سیاه با قهوه ای و رنگ سفید با زرد جایگزین می شود.
این پرنده درخت‌زی و فعال است. بیشتر چرخ ریسک ها مهاجرت نمی کنند.
در فصل تخمگذاری بین 7 تا 8 تخم سفید خالدار می گذارد.
این پرنده از حشرات کوچک تغدیه میکند، و غذایش را روی زمین جستجو می کند. در فصلهای تولید مثل برای جوجه ها از کرم های بزرگ استفاده می کند که سرشار از پروتئین است. مطالعات در سال 1386 نشان داده که این پرنده نقش گسترده ای در کاهش تعداد کرم های سیب درختی دارد. کرم سیب "Caterpillar" درختی یکی از شایع ترین آفت های سیب است.
چرخ ریسک بزرگ جنس ماده که نوار سیاه روی سینه اش کمتر از جنس نر است
زیستگاه :
جنگل‌های مختلط ، باغها و پرچین‌ها . در سوراخ درختان ، دیوارها و آبروها و امثال آن لانه می سازد .
از هر سوراخی برای آشیانه گزینی بهره می گیرد. اگر شما آشیانه ای به شکل جعبه روی درخت نصب کنید، برای انتخاب آن به عنوان آشیانه تمایل نشان می دهد.
اندازه تخم چرخ ریسک بزرگدر مقایسه سکه یک پنسی
[
این پرنده چندین صدا از خود تولید می کند که مشخص ترین آنها به صورت صدای جیغ چرخ چرخ دستی می باشد به این صورت "teacher, teacher" هنگامی که آشفته می شود هیس هیس می کند.
پراکندگی :
چرخ ریسک بزرگ از جمله پرندگان بومی ایران و از پراکندگی زیادی برخوردار است
چرخ ریسک بزرگ
iranbirds
چَرخ‌ریسَک‌ها پرندگانی هستند کوچک ، درخت‌زی و خیلی پرجنب و جوش ، با منقار کوتاه و پاهای کوتاه و نیرومند، از راستهٔ گنجشک‌سانان (Passeriformes)، خانوادهٔ چرخ‌ریسکان (Paridae).پروازی ضعیف دارند ، در زمستان اغلب به صورت گله‌های مختلط دیده می شوند. نر و ماده آنها معمولا همشکل است ، بیشتر آنها در سوراخ‌ها ؛ روی درختان و یا بوته‌ها لانه می سازند .
غذای آنها بیشتر از حشرات و بعضی بی‌مهره‌گان است ، گاهی از دانه‌ها نیز تغذیه می کنند .
چرخ‌ریسک‌ها در نیم‌کره شمالی و آفریقا زندگی میکنند.
چرخ ریسک بزرگ
نام انگلیسی : Great tit
نام فرانسوی : Mesange Charbonniere
نام لاتین : Parus major
چرخ ریسک بزرگ
صداي اين پرنده را از لينك زير دانلود كنيد
http://www.uploadsara.com/output/?1224525404charkhrisakebozorg.mp3
چطور پیدایش کنیم:
اندازه اش 14 سانتیمتر است؛ از همه چرخ‌ریسک‌ها بزرگتر است شناسایی چرخ ریسک بزرگ بسیار ساده است و به وسیله سر و گردن سیاه مایل به آبی براق که چشم سیاه اش نیز در این ناحیه پنهان شده است، گونه‌های سفید رنگ ، سطح شکمی زرد با نوار طولی سیاه در وسط ( بهترین نشانه برای شناسایی این نوار برای چرخ ریسک های نر ضخیم و مشخص تر است ) تشخیص داده می شود . سطح شکمی آن طوسی مایل به سبز است . بخش بالایی این پرنده زیتونی رنگ است. نوارهای سفید دم این پرنده نیز از مشخصه های چرخ ریسک بزرگ است.
چرخ ریسک بزرگ جنس نر که نوار سیاه روی سینه اش مشخصه آن است
پرنده نا بالغ رنگ سیاه با قهوه ای و رنگ سفید با زرد جایگزین می شود.
این پرنده درخت‌زی و فعال است. بیشتر چرخ ریسک ها مهاجرت نمی کنند.
در فصل تخمگذاری بین 7 تا 8 تخم سفید خالدار می گذارد.
این پرنده از حشرات کوچک تغدیه میکند، و غذایش را روی زمین جستجو می کند. در فصلهای تولید مثل برای جوجه ها از کرم های بزرگ استفاده می کند که سرشار از پروتئین است. مطالعات در سال 1386 نشان داده که این پرنده نقش گسترده ای در کاهش تعداد کرم های سیب درختی دارد. کرم سیب "Caterpillar" درختی یکی از شایع ترین آفت های سیب است.
چرخ ریسک بزرگ جنس ماده که نوار سیاه روی سینه اش کمتر از جنس نر است
زیستگاه :
جنگل‌های مختلط ، باغها و پرچین‌ها . در سوراخ درختان ، دیوارها و آبروها و امثال آن لانه می سازد .
از هر سوراخی برای آشیانه گزینی بهره می گیرد. اگر شما آشیانه ای به شکل جعبه روی درخت نصب کنید، برای انتخاب آن به عنوان آشیانه تمایل نشان می دهد.
اندازه تخم چرخ ریسک بزرگدر مقایسه سکه یک پنسی
[
این پرنده چندین صدا از خود تولید می کند که مشخص ترین آنها به صورت صدای جیغ چرخ چرخ دستی می باشد به این صورت "teacher, teacher" هنگامی که آشفته می شود هیس هیس می کند.
پراکندگی :
چرخ ریسک بزرگ از جمله پرندگان بومی ایران و از پراکندگی زیادی برخوردار است
چرخ ریسک بزرگ
iranbirds
چکاوک شاخ دار
چکاوک
پرندگانی هستند خوش آواز با پر و بال رگه‌رگه و قهوه‌ای رنگ که اغلب در حال پرواز می خوانند روی زمین بیشتر راه می روند و یا می دوند . معمولا ناخن انگشت عقبی پای آنها دراز ، راست و نوک‌تیز است . اغلب به‌طور دسته‌جمعی دیده می شوند . جز در موارد استثتایی نر و ماده آنها همشکل است . روی زمین آشیانه می سازند . از دانه‌ها ، حشرات و نرم‌تنان تغذیه می کنند .!
چکاوک شاخ دار
نام انگلیسی : Shore Lark
نام فرانسوی : Alouette hausse-col
نام علمی (لاتین) : Eremophila alpestris
چطور پیدایش کنیم :
اندازه چکاوک شاخ دار 17 سانتی متر است ؛ با گلو و صورت زرد کمرنگ ، گونه ها و نوار سینه ای سیاه و مشخص ، از همه چکاوک های دیگر به آسانی تشخیص داده می شود . سطح پشتی قهوه ای مایل به صورتی و سطح شکمی آن تقریبا سفید است .
چکاوک شاخ دار
چکاوک شاخدار نر ؛ یک نوار سیاه عرضی روی تارک و یک جفت " شاخ پر " کوچک سیاه رنگ روی سر دارد . سر پرنده ماده سیاهی کمتری دارد . پرنده نابالغ به نظر خال خال و تیره رنگ می آید . نشانه های سر پرنده بالغ در زمستان تا حدی محو می شود .
این پرنده در در مناطق باز و کم ارتفاع زندگی می کند.
زیستگاه :
تابستان ها در مناطق کوهستانی مرتفع و بایر و زمستان ها در مناطق کم ارتفاع تر دیده می شود . روی زمین و در بین سنگ ها آشیانه می سازد .
در آشیانه اش بین 2 تا 5 تخم می گذارد و معمولا از دانه های کوچک و حشرات تغذیه می کند.
چکاوک شاخدار معمولا هنگام پرواز کردن آواز می خواند.
پراکندگی :
به طور کلی چکاوک شاخدار از جمله پرندگان بومی ایران و از پراکندگی فراوانی برخوردار است .
iranbirds
پرندگانی هستند خوش آواز با پر و بال رگه‌رگه و قهوه‌ای رنگ که اغلب در حال پرواز می خوانند روی زمین بیشتر راه می روند و یا می دوند . معمولا ناخن انگشت عقبی پای آنها دراز ، راست و نوک‌تیز است . اغلب به‌طور دسته‌جمعی دیده می شوند . جز در موارد استثتایی نر و ماده آنها همشکل است . روی زمین آشیانه می سازند . از دانه‌ها ، حشرات و نرم‌تنان تغذیه می کنند .!
چکاوک شاخ دار
نام انگلیسی : Shore Lark
نام فرانسوی : Alouette hausse-col
نام علمی (لاتین) : Eremophila alpestris
چطور پیدایش کنیم :
اندازه چکاوک شاخ دار 17 سانتی متر است ؛ با گلو و صورت زرد کمرنگ ، گونه ها و نوار سینه ای سیاه و مشخص ، از همه چکاوک های دیگر به آسانی تشخیص داده می شود . سطح پشتی قهوه ای مایل به صورتی و سطح شکمی آن تقریبا سفید است .
چکاوک شاخ دار
چکاوک شاخدار نر ؛ یک نوار سیاه عرضی روی تارک و یک جفت " شاخ پر " کوچک سیاه رنگ روی سر دارد . سر پرنده ماده سیاهی کمتری دارد . پرنده نابالغ به نظر خال خال و تیره رنگ می آید . نشانه های سر پرنده بالغ در زمستان تا حدی محو می شود .
این پرنده در در مناطق باز و کم ارتفاع زندگی می کند.
زیستگاه :
تابستان ها در مناطق کوهستانی مرتفع و بایر و زمستان ها در مناطق کم ارتفاع تر دیده می شود . روی زمین و در بین سنگ ها آشیانه می سازد .
در آشیانه اش بین 2 تا 5 تخم می گذارد و معمولا از دانه های کوچک و حشرات تغذیه می کند.
چکاوک شاخدار معمولا هنگام پرواز کردن آواز می خواند.
پراکندگی :
به طور کلی چکاوک شاخدار از جمله پرندگان بومی ایران و از پراکندگی فراوانی برخوردار است .
iranbirds
دارکوب
دارکوب
پرندگانی هستند درخت‌زی با منقاری قوی و نوک‌تیز که با آن تنه درختان را سوراخ می کنند .
زبان آنها خیلی دراز است و پاهای قویی دارند که دو انگشت آن در جلو و دو انگشت در عقب قرار دارد . دم آنها محکم است و هنگام بالا رفتن از درخت از آن به عنوان تگیه‌گاه استفاده می کنند . پرندگانی تک‌زی هستند ؛ پروازی پرتوان و موجی دارند ، نر و ماده آنها همشکل نیست . بیشتر نرها روی سرشان یک قسمت قرمز رنگ دارند . در سوراخ‌هایی که در تنه درخت ایجاد می کنند آشیانه می سازند . از حشرات ، میوه‌ها و مغز دانه‌ها و شیره درختان تغذیه می کنند .!
دارکوب سبز
نام انگلیسی : Green Woodpecker در بریتانیا Yaffle
نام فرانسوی : Pic vert
نام لاتین : Picus viridis
چطور پیدایش کنیم:
یکی از پرندگان خانواده دارکوبها است. اندازه اش بین 31 تا 36 سانتیمتر و طول بالهایش بین 45 تا 51 سانتی متر است. نر و ماده این پرنده هم شکل هستند، دارکوبی است بزرگ با سطح پشتی سبز تیره ، سطح شکمی سبز مایل به خاکستری کمرنگ و تارک قرمز که دمگاه و قسمت پایین پشت آن زرد رنگ می‌باشد که این زردی هنگام پرواز بیشتر خود نمایی می کند. طرفین سر و نوار شاربی خیلی پهنی دارد که وسط آن قرمز می باشد . پرنده نابالغ کمرنگ‌تر است و به طور مشخص خال‌خال و رهراه است. منقار و پاهایش خاکستری است، با بدنی قائم و به‌طور آهسته روی زمین جست می زند . پروازش موجی و پردامنه است و بین هر حرکت بالا رفتن ، بال‌بسته‌روی‌های نسبتا طولانی دارد.
دارکوب سبز
این دارکوب اروپایی آسیایی بر خلاف بسیاری از دارکوبها بیشتر وقت خود را روی زمین می‌‌گذراند او از حشرات تغذیه میکند و در شکار مورچه به وسیله زبان خیلی بلندش متخصص است او زبان خود را در زمانی که به آن احتیاج ندارد در داخل جمجمه اش می‌‌پیچاند و جمع میکند اما وقتی زبانش را بیرون می‌‌آورد و دراز میکند طول زبانش چهار برابر طول بدنش میشود و با بزاق چسبناک روی زبانش حشرات را شکار می کند.
پرنده باهوشی است معمولا سعی می کند خود را از دید شما پنهان کند. اگر صدایش را بر روی درخت نزدیکتان شنیدید. اما نتوانستید پیدایش کنید، مطمئن باشید پشت شاخه روبروی شما پنهان شده است.
مانند دیگر گونه های دارکوب ها درخت را سوراخ می کند اما صدای سوراخ کردن درخت این گونه مانند گونه های دیگر طنین افکن نیست.
زیستگاه :
جنگل‌های برگ‌ریز ، پارک‌ها ، کشتزارها ، زمینهای غیر محصور با درخت‌های پراکنده .
در سوراخ هایی که در درختها ایجاد می کند ، آشیانه می سازد .! سوراخ آشیانه آن از سایر گونه های دارکوب بزرگتر اما شبیه است.
در اردیبهشت و خرداد بین 5 تا 7 تخم سفید براق می گذارد.
آشیانه دارکوب سبز
صدای پرنده را از لينك زير دانلود كنيد .
http://www.uploadsara.com/output/?1224523724darkubesabz1.mp3
از آنجایی که پیدا کردن این پرنده کمی سخت است، بهترین راه شناخت مکان زندگی او صدای اوست صدای این پرنده شبیه خنده قهقه است "plue, plue, plue ". حتما آن را به خاطر داشته باشید.
طبق افسانه های قومی صدایش هشدار برای باران است و گاهی اوقات او را پرنده باران نیز نام نهاده اند.
پراکندگی :
دارکوب سبز از جمله پرندگان بومی ایران است و از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار است .!
iran birds
پرندگانی هستند درخت‌زی با منقاری قوی و نوک‌تیز که با آن تنه درختان را سوراخ می کنند .
زبان آنها خیلی دراز است و پاهای قویی دارند که دو انگشت آن در جلو و دو انگشت در عقب قرار دارد . دم آنها محکم است و هنگام بالا رفتن از درخت از آن به عنوان تگیه‌گاه استفاده می کنند . پرندگانی تک‌زی هستند ؛ پروازی پرتوان و موجی دارند ، نر و ماده آنها همشکل نیست . بیشتر نرها روی سرشان یک قسمت قرمز رنگ دارند . در سوراخ‌هایی که در تنه درخت ایجاد می کنند آشیانه می سازند . از حشرات ، میوه‌ها و مغز دانه‌ها و شیره درختان تغذیه می کنند .!
دارکوب سبز
نام انگلیسی : Green Woodpecker در بریتانیا Yaffle
نام فرانسوی : Pic vert
نام لاتین : Picus viridis
چطور پیدایش کنیم:
یکی از پرندگان خانواده دارکوبها است. اندازه اش بین 31 تا 36 سانتیمتر و طول بالهایش بین 45 تا 51 سانتی متر است. نر و ماده این پرنده هم شکل هستند، دارکوبی است بزرگ با سطح پشتی سبز تیره ، سطح شکمی سبز مایل به خاکستری کمرنگ و تارک قرمز که دمگاه و قسمت پایین پشت آن زرد رنگ می‌باشد که این زردی هنگام پرواز بیشتر خود نمایی می کند. طرفین سر و نوار شاربی خیلی پهنی دارد که وسط آن قرمز می باشد . پرنده نابالغ کمرنگ‌تر است و به طور مشخص خال‌خال و رهراه است. منقار و پاهایش خاکستری است، با بدنی قائم و به‌طور آهسته روی زمین جست می زند . پروازش موجی و پردامنه است و بین هر حرکت بالا رفتن ، بال‌بسته‌روی‌های نسبتا طولانی دارد.
دارکوب سبز
این دارکوب اروپایی آسیایی بر خلاف بسیاری از دارکوبها بیشتر وقت خود را روی زمین می‌‌گذراند او از حشرات تغذیه میکند و در شکار مورچه به وسیله زبان خیلی بلندش متخصص است او زبان خود را در زمانی که به آن احتیاج ندارد در داخل جمجمه اش می‌‌پیچاند و جمع میکند اما وقتی زبانش را بیرون می‌‌آورد و دراز میکند طول زبانش چهار برابر طول بدنش میشود و با بزاق چسبناک روی زبانش حشرات را شکار می کند.
پرنده باهوشی است معمولا سعی می کند خود را از دید شما پنهان کند. اگر صدایش را بر روی درخت نزدیکتان شنیدید. اما نتوانستید پیدایش کنید، مطمئن باشید پشت شاخه روبروی شما پنهان شده است.
مانند دیگر گونه های دارکوب ها درخت را سوراخ می کند اما صدای سوراخ کردن درخت این گونه مانند گونه های دیگر طنین افکن نیست.
زیستگاه :
جنگل‌های برگ‌ریز ، پارک‌ها ، کشتزارها ، زمینهای غیر محصور با درخت‌های پراکنده .
در سوراخ هایی که در درختها ایجاد می کند ، آشیانه می سازد .! سوراخ آشیانه آن از سایر گونه های دارکوب بزرگتر اما شبیه است.
در اردیبهشت و خرداد بین 5 تا 7 تخم سفید براق می گذارد.
آشیانه دارکوب سبز
صدای پرنده را از لينك زير دانلود كنيد .
http://www.uploadsara.com/output/?1224523724darkubesabz1.mp3
از آنجایی که پیدا کردن این پرنده کمی سخت است، بهترین راه شناخت مکان زندگی او صدای اوست صدای این پرنده شبیه خنده قهقه است "plue, plue, plue ". حتما آن را به خاطر داشته باشید.
طبق افسانه های قومی صدایش هشدار برای باران است و گاهی اوقات او را پرنده باران نیز نام نهاده اند.
پراکندگی :
دارکوب سبز از جمله پرندگان بومی ایران است و از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار است .!
iran birds
درنا
درنا
همه گونه های این خانواده مهاجرند ، پرندگانی بزرگ با پاها و گردن دراز ، دم نسبتا کوتاه ، بالهای دراز و منقاری بلند و کلفت که ظاهرا به لک لک‌ها شباهت دارند .
شاهپرهای ثانوی داخلی بالهای آنها خیلی بلند شده روی دم را می پوشاند ، در پرواز گردن و پاهای خود را کشیده نگه می دارند . گله های آنها هنگام مهاجرت در یک خط یا به شکل " 7 " پرواز می کنند . نر و ماده آنها همشکل است ، غیر از فصل زادآوری به طور دسته جمعی دیده می شوند ، روی زمین آشیانه می سازند و همه چیز خوارند.
درنای کوچک
95 سانتیمتر ؛ به واسطه اندازه بسیار کوچک و کاکل بلند و سفیدی که از پشت چشم شروع شده و در پس گردن آویزان است ، و منقار خیلی کوچکترش از "درنا " به آسانی تشخیص داده می شود .
پر و بال آن به طور کلی خاکستری مایل به آبی‌ست. صورت ، جلوی گردن و سینه اش سیاه بوده ، به یک دسته پرهای سیاه دراز و آویزان منتهی می شود . شاهپرهای بالش سیاه و انتهای سیاه رنگ شاهپرهای ثانوی داخلی آن خیلی بلند و بر روی دم آویزان است ، ولی کم‌پشت‌تر از دم " درنا " می باشد
پروازش شبیه " درنا " ست به طوری که در ارتفاع زیاد ، تشخیص آنها مشکل است مگر آنکه باهم باشند
نام انگلیسی : Demoiselle Crane
نام فرانسوی : Demoiselle de Numidie
نام علمی (لاتین) : Anthropoides Virgo
چطور پیدایش کنیم :
95 سانتیمتر ؛ به واسطه اندازه بسیار کوچک و کاکل بلند و سفیدی که از پشت چشم شروع شده و در پس گردن آویزان است ، و منقار خیلی کوچکترش از "درنا " به آسانی تشخیص داده می شود .
پر و بال آن به طور کلی خاکستری مایل به آبی‌ست. صورت ، جلوی گردن و سینه اش سیاه بوده ، به یک دسته پرهای سیاه دراز و آویزان منتهی می شود . شاهپرهای بالش سیاه و انتهای سیاه رنگ شاهپرهای ثانوی داخلی آن خیلی بلند و بر روی دم آویزان است ، ولی کم‌پشت‌تر از دم " درنا " می باشد
پروازش شبیه " درنا " ست به طوری که در ارتفاع زیاد ، تشخیص آنها مشکل است مگر آنکه باهم باشند
زیستگاه :
دشتهای وسیع و فلات‌های مرتفع . در هوای گرم اغلب در حوالی آبهای شیرین دیده می شود .
پراکندگی :
به صورت مهاجر عبوری و به تعداد خیلی کم از ایران گذر می کند در سالهای اخیر فقط در حوالی دریای خزر ، آذربایجان و ناحیه مرکزی فارس دیده شده است ، درنای کوچک به تعداد خیلی کم و به صورت عبوری در شمال غربی کشور نیز دیده شده است و در کل پرنده‌ای نایاب است.
iranbirds
همه گونه های این خانواده مهاجرند ، پرندگانی بزرگ با پاها و گردن دراز ، دم نسبتا کوتاه ، بالهای دراز و منقاری بلند و کلفت که ظاهرا به لک لک‌ها شباهت دارند .
شاهپرهای ثانوی داخلی بالهای آنها خیلی بلند شده روی دم را می پوشاند ، در پرواز گردن و پاهای خود را کشیده نگه می دارند . گله های آنها هنگام مهاجرت در یک خط یا به شکل " 7 " پرواز می کنند . نر و ماده آنها همشکل است ، غیر از فصل زادآوری به طور دسته جمعی دیده می شوند ، روی زمین آشیانه می سازند و همه چیز خوارند.
درنای کوچک
95 سانتیمتر ؛ به واسطه اندازه بسیار کوچک و کاکل بلند و سفیدی که از پشت چشم شروع شده و در پس گردن آویزان است ، و منقار خیلی کوچکترش از "درنا " به آسانی تشخیص داده می شود .
پر و بال آن به طور کلی خاکستری مایل به آبی‌ست. صورت ، جلوی گردن و سینه اش سیاه بوده ، به یک دسته پرهای سیاه دراز و آویزان منتهی می شود . شاهپرهای بالش سیاه و انتهای سیاه رنگ شاهپرهای ثانوی داخلی آن خیلی بلند و بر روی دم آویزان است ، ولی کم‌پشت‌تر از دم " درنا " می باشد
پروازش شبیه " درنا " ست به طوری که در ارتفاع زیاد ، تشخیص آنها مشکل است مگر آنکه باهم باشند
نام انگلیسی : Demoiselle Crane
نام فرانسوی : Demoiselle de Numidie
نام علمی (لاتین) : Anthropoides Virgo
چطور پیدایش کنیم :
95 سانتیمتر ؛ به واسطه اندازه بسیار کوچک و کاکل بلند و سفیدی که از پشت چشم شروع شده و در پس گردن آویزان است ، و منقار خیلی کوچکترش از "درنا " به آسانی تشخیص داده می شود .
پر و بال آن به طور کلی خاکستری مایل به آبی‌ست. صورت ، جلوی گردن و سینه اش سیاه بوده ، به یک دسته پرهای سیاه دراز و آویزان منتهی می شود . شاهپرهای بالش سیاه و انتهای سیاه رنگ شاهپرهای ثانوی داخلی آن خیلی بلند و بر روی دم آویزان است ، ولی کم‌پشت‌تر از دم " درنا " می باشد
پروازش شبیه " درنا " ست به طوری که در ارتفاع زیاد ، تشخیص آنها مشکل است مگر آنکه باهم باشند
زیستگاه :
دشتهای وسیع و فلات‌های مرتفع . در هوای گرم اغلب در حوالی آبهای شیرین دیده می شود .
پراکندگی :
به صورت مهاجر عبوری و به تعداد خیلی کم از ایران گذر می کند در سالهای اخیر فقط در حوالی دریای خزر ، آذربایجان و ناحیه مرکزی فارس دیده شده است ، درنای کوچک به تعداد خیلی کم و به صورت عبوری در شمال غربی کشور نیز دیده شده است و در کل پرنده‌ای نایاب است.
iranbirds
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و دوم فروردین ۱۳۸۹ ساعت 11:44 توسط علی
|